1 Al Director. Sobre «la cierva de la aurora». Salmo de David. |
1 Magistro chori. Ad modum cantici " Cerva diluculo ". PSALMUS. David. |
1 In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David. |
2 Dios mío, Dios mío, | ¿por qué me has abandonado? | A pesar de mis gritos, | mi oración no te alcanza. |
2 Deus, Deus meus, quare me dereliquisti? | Longe a salute mea verba rugitus mei. |
2 Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti? | longe a salute mea verba delictorum meorum. |
3 Dios mío, de día te grito, | y no respondes; | de noche, y no me haces caso. |
3 Deus meus, clamo per diem, et non exaudis, | et nocte, et non est requies mihi. |
3 Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies; | et nocte, et non ad insipientiam mihi. |
4 Porque tú eres el Santo | y habitas entre las alabanzas de Israel. |
4 Tu autem sanctus es, | qui habitas in laudibus Israel. |
4 Tu autem in sancto habitas, laus Israël. |
5 En ti confiaban nuestros padres; | confiaban, y los ponías a salvo; |
5 In te speraverunt patres nostri, | speraverunt, et liberasti eos; |
5 In te speraverunt patres nostri; | speraverunt, et liberasti eos. |
6 a ti gritaban, y quedaban libres; | en ti confiaban, y no los defraudaste. |
6 ad te clamaverunt et salvi facti sunt, | in te speraverunt et non sunt confusi. |
6 Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt; | in te speraverunt, et non sunt confusi. |
7 Pero yo soy un gusano, no un hombre, | vergüenza de la gente, desprecio del pueblo; |
7 Ego autem sum vermis et non homo, | opprobrium hominum et abiectio plebis. |
7 Ego autem sum vermis, et non homo; | opprobrium hominum, et abjectio plebis. |
8 al verme, se burlan de mí, | hacen visajes, menean la cabeza: |
8 Omnes videntes me deriserunt me; | torquentes labia moverunt caput: |
8 Omnes videntes me deriserunt me; | locuti sunt labiis, et moverunt caput. |
9 «Acudió al Señor, que lo ponga a salvo; | que lo libre si tanto lo quiere». |
9 “ Speravit in Domino: eripiat eum, | salvum faciat eum, quoniam vult eum ”. |
9 Speravit in Domino, eripiat eum: | salvum faciat eum, quoniam vult eum. |
10 Tú eres quien me sacó del vientre, | me tenías confiado en los pechos de mi madre; |
10 Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, | spes mea ad ubera matris meae. |
10 Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, | spes mea ab uberibus matris meæ. |
11 desde el seno pasé a tus manos, | desde el vientre materno tú eres mi Dios. |
11 In te proiectus sum ex utero, | de ventre matris meae Deus meus es tu. |
11 In te projectus sum ex utero; | de ventre matris meæ Deus meus es tu: |
12 No te quedes lejos, | que el peligro está cerca | y nadie me socorre. |
12 Ne longe fias a me, | quoniam tribulatio proxima est, | quoniam non est qui adiuvet. |
12 ne discesseris a me, | quoniam tribulatio proxima est, | quoniam non est qui adjuvet. |
13 Me acorrala un tropel de novillos, | me cercan toros de Basán; |
13 Circumdederunt me vituli multi, | tauri Basan obsederunt me. |
13 Circumdederunt me vituli multi; | tauri pingues obsederunt me. |
14 abren contra mí las fauces | leones que descuartizan y rugen. |
14 Aperuerunt super me os suum | sicut leo rapiens et rugiens. |
14 Aperuerunt super me os suum, | sicut leo rapiens et rugiens. |
15 Estoy como agua derramada, | tengo los huesos descoyuntados; | mi corazón, como cera, | se derrite en mis entrañas; |
15 Sicut aqua effusus sum, | et dissoluta sunt omnia ossa mea. | Factum est cor meum tamquam cera | liquescens in medio ventris mei. |
15 Sicut aqua effusus sum, | et dispersa sunt omnia ossa mea: | factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei. |
16 mi garganta está seca como una teja, | la lengua se me pega al paladar; | me aprietas contra el polvo de la muerte. |
16 Aruit tamquam testa palatum meum, | et lingua mea adhaesit faucibus meis, | et in pulverem mortis deduxisti me. |
16 Aruit tamquam testa virtus mea, | et lingua mea adhæsit faucibus meis: | et in pulverem mortis deduxisti me. |
17 Me acorrala una jauría de mastines, | me cerca una banda de malhechores; | me taladran las manos y los pies, |
17 Quoniam circumdederunt me canes multi, | concilium malignantium obsedit me. | Foderunt manus meas et pedes meos, |
17 Quoniam circumdederunt me canes multi; | concilium malignantium obsedit me. | Foderunt manus meas et pedes meos; |
18 puedo contar mis huesos. | Ellos me miran triunfantes, |
18 et dinumeravi omnia ossa mea. | Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me; |
18 dinumeraverunt omnia ossa mea. | Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me. |
19 se reparten mi ropa, | echan a suerte mi túnica. |
19 diviserunt sibi vestimenta mea | et super vestem meam miserunt sortem. |
19 Diviserunt sibi vestimenta mea, | et super vestem meam miserunt sortem. |
20 Pero tú, Señor, no te quedes lejos; | fuerza mía, ven corriendo a ayudarme. |
20 Tu autem, Domine, ne elongaveris; | fortitudo mea, ad adiuvandum me festina. |
20 Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me; | ad defensionem meam conspice. |
21 Líbrame a mí de la espada, | y a mi única vida de la garra del mastín; |
21 Erue a framea animam meam | et de manu canis unicam meam. |
21 Erue a framea, Deus, animam meam, | et de manu canis unicam meam. |
22 sálvame de las fauces del león; | a este pobre, de los cuernos del búfalo. |
22 Salva me ex ore leonis | et a cornibus unicornium humilitatem meam. |
22 Salva me ex ore leonis, | et a cornibus unicornium humilitatem meam. |
23 Contaré tu fama a mis hermanos, | en medio de la asamblea te alabaré. |
23 Narrabo nomen tuum fratribus meis, | in medio ecclesiae laudabo te. |
23 Narrabo nomen tuum fratribus meis; | in medio ecclesiæ laudabo te. |
24 «Los que teméis al Señor, alabadlo; | linaje de Jacob, glorificadlo; | temedlo, linaje de Israel; |
24 Qui timetis Dominum, laudate eum; | universum semen Iacob, glorificate eum. | Metuat eum omne semen Israel, |
24 Qui timetis Dominum, laudate eum; | universum semen Jacob, glorificate eum. |
25 porque no ha sentido desprecio ni repugnancia | hacia el pobre desgraciado; | no le ha escondido su rostro: | cuando pidió auxilio, lo escuchó». |
25 quoniam non sprevit neque despexit afflictionem pauperis | nec avertit faciem suam ab eo | et, cum clamaret ad eum, exaudivit. |
25 Timeat eum omne semen Israël, | quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis, | nec avertit faciem suam a me: | et cum clamarem ad eum, exaudivit me. |
26 Él es mi alabanza en la gran asamblea, | cumpliré mis votos delante de sus fieles. |
26 Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum. |
26 Apud te laus mea in ecclesia magna; | vota mea reddam in conspectu timentium eum. |
27 Los desvalidos comerán hasta saciarse, | alabarán al Señor los que lo buscan. | ¡Viva su corazón por siempre! |
27 Edent pauperes et saturabuntur; | et laudabunt Dominum, qui requirunt eum: | “ Vivant corda eorum in saeculum saeculi! ”. |
27 Edent pauperes, et saturabuntur, | et laudabunt Dominum qui requirunt eum: | vivent corda eorum in sæculum sæculi. |
28 Lo recordarán y volverán al Señor | hasta de los confines del orbe; | en su presencia se postrarán | las familias de los pueblos, |
28 Reminiscentur et convertentur ad Dominum | universi fines terrae, | et adorabunt in conspectu eius | universae familiae gentium. |
28 Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ; | et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium: |
29 porque del Señor es el reino, | él gobierna a los pueblos. |
29 Quoniam Domini est regnum, | et ipse dominabitur gentium. |
29 quoniam Domini est regnum, | et ipse dominabitur gentium. |
30 Ante él se postrarán los que duermen en la tierra, | ante él se inclinarán los que bajan al polvo. | Me hará vivir para él, |
30 Ipsum solum adorabunt omnes, qui dormiunt in terra; | in conspectu eius procident omnes, qui descendunt in pulverem. | Anima autem mea illi vivet, |
30 Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ; | in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram. |
31 mi descendencia lo servirá; | hablarán del Señor a la generación futura, |
31 et semen meum serviet ipsi. | Narrabitur de Domino generationi venturae; |
31 Et anima mea illi vivet; | et semen meum serviet ipsi. |
32 contarán su justicia al pueblo que ha de nacer: | «Todo lo que hizo el Señor». |
32 et annuntiabunt iustitiam eius | populo, qui nascetur: “ Haec fecit Dominus! ”. |
32 Annuntiabitur Domino generatio ventura; | et annuntiabunt cæli justitiam ejus | populo qui nascetur, quem fecit Dominus. |