1 Al Director. A Yedutún. Salmo de David. |
1 Magistro chori. Secundum Iduthun. PSALMUS. David. |
1 In finem, pro Idithun. Psalmus David. |
2 Solo en Dios descansa mi alma, | porque de él viene mi salvación; |
2 In Deo tantum quiesce, anima mea, | ab ipso enim salutare meum. |
2 Nonne Deo subjecta erit anima mea? | ab ipso enim salutare meum. |
3 solo él es mi roca y mi salvación, | mi alcázar: no vacilaré. |
3 Verumtamen ipse refugium meum et salutare meum, | praesidium meum; non movebor amplius. |
3 Nam et ipse Deus meus et salutaris meus; | susceptor meus, non movebor amplius. |
4 ¿Hasta cuándo arremeteréis contra un hombre | todos juntos, para derribarlo | como a una pared que cede | o a una tapia ruinosa? |
4 Quousque irruitis in hominem, contunditis universi vos | tamquam parietem inclinatum et maceriam depulsam? |
4 Quousque irruitis in hominem? | interficitis universi vos, | tamquam parieti inclinato et maceriæ depulsæ. |
5 Solo piensan en derribarlo de su altura, | y se complacen en la mentira: | con la boca bendicen, | con el corazón maldicen. |
5 Verumtamen de excelso suo cogitaverunt depellere; | delectabantur mendacio. | Ore suo benedicebant et corde suo maledicebant. |
5 Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere; | cucurri in siti: | ore suo benedicebant, | et corde suo maledicebant. |
6 Descansa solo en Dios, alma mía, | porque él es mi esperanza; |
6 In Deo tantum quiesce, anima mea, quoniam ab ipso patientia mea. |
6 Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea, | quoniam ab ipso patientia mea: |
7 solo él es mi roca y mi salvación, | mi alcázar: no vacilaré. |
7 Verumtamen ipse Deus meus et salutare meum, | praesidium meum; non movebor. |
7 quia ipse Deus meus et salvator meus, | adjutor meus, non emigrabo. |
8 De Dios viene mi salvación y mi gloria, | él es mi roca firme, Dios es mi refugio. |
8 In Deo salutare meum et gloria mea; Deus fortitudinis meae, et refugium meum in Deo est. |
8 In Deo salutare meum et gloria mea; | Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est. |
9 Pueblo suyo, confiad en él, | desahogad ante él vuestro corazón: | Dios es nuestro refugio. (Pausa) |
9 Sperate in eo, omnis congregatio populi, | effundite coram illo corda vestra; | Deus refugium nobis. |
9 Sperate in eo, omnis congregatio populi; | effundite coram illo corda vestra: | Deus adjutor noster in æternum. |
10 Los hijos de Adán no son más que un soplo, | todos los hombres, una apariencia: | todos juntos en la balanza subirían | más leves que un soplo. |
10 Verumtamen vanitas filii Adam, | mendacium filii hominum. | In stateram si conscendant, | super fumum leves sunt omnes. |
10 Verumtamen vani filii hominum, | mendaces filii hominum in stateris, | ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum. |
11 No confiéis en la opresión, | no pongáis ilusiones en el robo; | y aunque crezcan vuestras riquezas, | no les deis el corazón. |
11 Nolite sperare in violentia | et in rapina nolite decipi; | divitiae si affluant, nolite cor apponere. |
11 Nolite sperare in iniquitate, | et rapinas nolite concupiscere; | divitiæ si affluant, nolite cor apponere. |
12 Dios ha dicho una cosa, | y he escuchado dos: | «Que Dios tiene el poder |
12 Semel locutus est Deus, | duo haec audivi: | quia potestas Deo est, |
12 Semel locutus est Deus; | duo hæc audivi: | quia potestas Dei est, |
13 y el Señor tiene la gracia; | que tú pagas a cada uno | según sus obras». |
13 et tibi, Domine, misericordia; | quia tu reddes unicuique iuxta opera sua. |
13 et tibi, Domine, misericordia: | quia tu reddes unicuique juxta opera sua. |