1 Poema de David. |Dichoso el que está absuelto de su culpa, | a quien le han sepultado su pecado; |
1 David. Maskil. | Beatus, cui remissa est iniquitas, | et obtectum est peccatum. |
1 Ipsi David intellectus. Beati quorum remissæ sunt iniquitates, | et quorum tecta sunt peccata. |
2 dichoso el hombre a quien el Señor no le apunta el delito | y en cuyo espíritu no hay engaño. |
2 Beatus vir, cui non imputavit Dominus delictum, | nec est in spiritu eius dolus. |
2 Beatus vir cui non imputavit Dominus peccatum, | nec est in spiritu ejus dolus. |
3 Mientras callé se consumían mis huesos, | rugiendo todo el día, |
3 Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, | dum rugirem tota die. |
3 Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, | dum clamarem tota die. |
4 porque día y noche tu mano pesaba sobre mí; | mi savia se había vuelto un fruto seco | como en los calores del verano. (Pausa) |
4 Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua, | immutatus est vigor meus in ardoribus aestatis. |
4 Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua, | conversus sum in ærumna mea, dum configitur spina. |
5 Había pecado, lo reconocí, | no te encubrí mi delito; | propuse: «Confesaré al Señor mi culpa», | y tú perdonaste mi culpa y mi pecado. (Pausa) |
5 Peccatum meum cognitum tibi feci | et delictum meum non abscondi. | Dixi: “ Confitebor adversum me iniquitatem meam Domino ”. | Et tu remisisti impietatem peccati mei. |
5 Delictum meum cognitum tibi feci, | et injustitiam meam non abscondi. | Dixi: Confitebor adversum me injustitiam meam Domino; | et tu remisisti impietatem peccati mei. |
6 Por eso, que todo fiel te suplique | en el momento de la desgracia: | la crecida de las aguas caudalosas | no lo alcanzará. |
6 Propter hoc orabit ad te omnis sanctus in tempore opportuno. | Et in diluvio aquarum multarum | ad eum non approximabunt. |
6 Pro hac orabit ad te omnis sanctus | in tempore opportuno. | Verumtamen in diluvio aquarum multarum, | ad eum non approximabunt. |
7 Tú eres mi refugio, | me libras del peligro, | me rodeas de cantos de liberación. (Pausa) |
7 Tu es refugium meum, a tribulatione conservabis me; | exsultationibus salutis circumdabis me. |
7 Tu es refugium meum a tribulatione quæ circumdedit me; | exsultatio mea, erue me a circumdantibus me. |
8 —Te instruiré y te enseñaré | el camino que has de seguir, | fijaré en ti mis ojos. |
8 Intellectum tibi dabo et instruam te in via, qua gradieris; | firmabo super te oculos meos. |
8 Intellectum tibi dabo, et instruam te in via hac qua gradieris; | firmabo super te oculos meos. |
9 No seáis irracionales como caballos y mulos, | cuyo brío hay que domar con freno y brida; | si no, no puedes acercarte. |
9 Nolite fieri sicut equus et mulus, | quibus non est intellectus; | in camo et freno si accedis ad constringendum, | non approximant ad te. |
9 Nolite fieri sicut equus et mulus, | quibus non est intellectus. | In camo et freno maxillas eorum constringe, | qui non approximant ad te. |
10 Los malvados sufren muchas penas; | al que confía en el Señor, | la misericordia lo rodea. |
10 Multi dolores impii, | sperantem autem in Domino misericordia circumdabit. |
10 Multa flagella peccatoris; | sperantem autem in Domino misericordia circumdabit. |
11 Alegraos, justos, y gozad con el Señor; | aclamadlo los de corazón sincero. |
11 Laetamini in Domino et exsultate, iusti; | et gloriamini, omnes recti corde. |
11 Lætamini in Domino, et exsultate, justi; | et gloriamini, omnes recti corde. |