1 Al Director. De los hijos de Coré. «Sobre las doncellas». Cántico. |
1 Magistro chori. Filiorum Core. Secundum " Virgines... ". Canticum. |
1 In finem, filiis Core, pro arcanis. Psalmus. |
2 Dios es nuestro refugio y nuestra fuerza, | poderoso defensor en el peligro. |
2 Deus est nobis refugium et virtus, | adiutorium in tribulationibus inventus est nimis. |
2 Deus noster refugium et virtus; | adjutor in tribulationibus quæ invenerunt nos nimis. |
3 Por eso no tememos aunque tiemble la tierra, | y los montes se desplomen en el mar. |
3 Propterea non timebimus, dum turbabitur terra, | et transferentur montes in cor maris. |
3 Propterea non timebimus dum turbabitur terra, | et transferentur montes in cor maris. |
4 Que hiervan y bramen sus olas, | que sacudan a los montes con su furia: | el Señor del universo está con nosotros, | nuestro alcázar es el Dios de Jacob. (Pausa) |
4 Fremant et intumescant aquae eius, conturbentur montes in elatione eius. |
4 Sonuerunt, et turbatæ sunt aquæ eorum; | conturbati sunt montes in fortitudine ejus. |
5 Un río y sus canales alegran la ciudad de Dios, | el Altísimo consagra su morada. |
5 Fluminis rivi laetificant civitatem Dei, | sancta tabernacula Altissimi. |
5 Fluminis impetus lætificat civitatem Dei: | sanctificavit tabernaculum suum Altissimus. |
6 Teniendo a Dios en medio, no vacila; | Dios la socorre al despuntar la aurora. |
6 Deus in medio eius, non commovebitur; | adiuvabit eam Deus mane diluculo. |
6 Deus in medio ejus, non commovebitur; | adjuvabit eam Deus mane diluculo. |
7 Los pueblos se amotinan, los reyes se rebelan; | pero él lanza su trueno, y se tambalea la tierra. |
7 Fremuerunt gentes, commota sunt regna; | dedit vocem suam, liquefacta est terra. |
7 Conturbatæ sunt gentes, et inclinata sunt regna: | dedit vocem suam, mota est terra. |
8 El Señor del universo está con nosotros, | nuestro alcázar es el Dios de Jacob. (Pausa) |
8 Dominus virtutum nobiscum, | refugium nobis Deus Iacob. |
8 Dominus virtutum nobiscum; | susceptor noster Deus Jacob. |
9 Venid a ver las obras del Señor, | las maravillas que hace en la tierra: |
9 Venite et videte opera Domini, | quae posuit prodigia super terram. | Auferet bella usque ad finem terrae, |
9 Venite, et videte opera Domini, | quæ posuit prodigia super terram, |
10 pone fin a la guerra hasta el extremo del orbe, | rompe los arcos, quiebra las lanzas, | prende fuego a los escudos. |
10 arcum conteret et confringet arma | et scuta comburet igne. |
10 auferens bella usque ad finem terræ. | Arcum conteret, et confringet arma, | et scuta comburet igni. |
11 «Rendíos, reconoced que yo soy Dios: | más alto que los pueblos, | más alto que la tierra». |
11 Vacate et videte quoniam ego sum Deus: | exaltabor in gentibus et exaltabor in terra. |
11 Vacate, et videte quoniam ego sum Deus; | exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra. |
12 El Señor del universo está con nosotros, | nuestro alcázar es el Dios de Jacob. (Pausa) |
12 Dominus virtutum nobiscum, | refugium nobis Deus Iacob. |
12 Dominus virtutum nobiscum; | susceptor noster Deus Jacob. |