1 Al Director. Poema de David. |
1 Magistro chori. Maskil. David, |
1 In finem. Intellectus David, |
2 Cuando Doeg, el edomita, comunicó a Saúl: «David se ha ido a la casa de Ajimélec». |
2 postquam Doeg Edomita ad Saul venit | eique narravit dicens: | David intravit in domum Abimelech . |
2 cum venit Doëg Idumæus, et nuntiavit Sauli: Venit David in domum Achimelech. |
3 ¿Por qué te glorías de la maldad | y te haces fuerte en el delito? |
3 Quid gloriaris in malitia, | qui potens es iniquitate? |
3 Quid gloriaris in malitia, | qui potens es in iniquitate? |
4 Estás todo el día maquinando injusticias, | tu lengua es navaja afilada, | autor de fraudes; |
4 Tota die insidias cogitasti; | lingua tua sicut novacula acuta, qui facis dolum. |
4 Tota die injustitiam cogitavit lingua tua; | sicut novacula acuta fecisti dolum. |
5 prefieres el mal al bien, | la mentira a la honradez; (Pausa) |
5 Dilexisti malitiam super benignitatem, | mendacium magis quam loqui aequitatem. |
5 Dilexisti malitiam super benignitatem; | iniquitatem magis quam loqui æquitatem. |
6 prefieres las palabras corrosivas, | lengua embustera. |
6 Dilexisti omnia verba perditionis, lingua dolosa. |
6 Dilexisti omnia verba præcipitationis; | lingua dolosa. |
7 Pues Dios te destruirá para siempre, | te abatirá y te barrerá de tu tienda; | arrancará tus raíces del suelo vital. (Pausa) |
7 Propterea Deus destruet te in finem; | evellet te et emigrabit te de tabernaculo | et radicem tuam de terra viventium. |
7 Propterea Deus destruet te in finem; | evellet te, et emigrabit te de tabernaculo tuo, | et radicem tuam de terra viventium. |
8 Lo verán los justos, y temerán, | y se reirán de él: |
8 Videbunt iusti et timebunt | et super eum ridebunt: |
8 Videbunt justi, et timebunt; | et super eum ridebunt, et dicent: |
9 «Mirad al valiente | que no puso en Dios su apoyo, | confió en sus muchas riquezas, | se insolentó en sus crímenes». |
9 “ Ecce homo, qui non posuit Deum refugium suum, | sed speravit in multitudine divitiarum suarum | et praevaluit in insidiis suis ”. |
9 Ecce homo qui non posuit Deum adjutorem suum; | sed speravit in multitudine divitiarum suarum, | et prævaluit in vanitate sua. |
10 Pero yo, como verde olivo, | en la casa de Dios, | confío en la misericordia de Dios | por siempre jamás. |
10 Ego autem sicut virens oliva in domo Dei. | Speravi in misericordia Dei | in aeternum et in saeculum saeculi. |
10 Ego autem, sicut oliva fructifera in domo Dei; | speravi in misericordia Dei, in æternum et in sæculum sæculi. |
11 Te daré siempre gracias | porque has actuado; | proclamaré delante de tus fieles: | «Tu nombre es bueno». |
11 Confitebor tibi in saeculum, quia fecisti; | et exspectabo nomen tuum, | quoniam bonum est, in conspectu sanctorum tuorum. |
11 Confitebor tibi in sæculum, quia fecisti; | et exspectabo nomen tuum, | quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum. |