1 A ti, Señor, me acojo: | no quede yo derrotado para siempre. |
1 In te, Domine, speravi, | non confundar in aeternum. |
1 Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum. In te, Domine, speravi; non confundar in æternum. |
2 Tú que eres justo, líbrame y ponme a salvo, | inclina a mí tu oído y sálvame. |
2 In iustitia tua libera me et eripe me; | inclina ad me aurem tuam et salva me. |
2 In justitia tua libera me, et eripe me: | inclina ad me aurem tuam, et salva me. |
3 Sé tú mi roca de refugio, | el alcázar donde me salve, | porque mi peña y mi alcázar eres tú. |
3 Esto mihi in rupem praesidii | et in domum munitam, ut salvum me facias, | quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu. |
3 Esto mihi in Deum protectorem, | et in locum munitum, ut salvum me facias: | quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu. |
4 Dios mío, líbrame de la mano perversa, | del puño criminal y violento. |
4 Deus meus, eripe me de manu peccatoris | et de manu contra legem agentis et iniqui. |
4 Deus meus, eripe me de manu peccatoris, | et de manu contra legem agentis, et iniqui: |
5 Porque tú, Señor, fuiste mi esperanza | y mi confianza, Señor, desde mi juventud. |
5 Quoniam tu es exspectatio mea, Domine; | Domine, spes mea a iuventute mea. |
5 quoniam tu es patientia mea, Domine; | Domine, spes mea a juventute mea. |
6 En el vientre materno ya me apoyaba en ti, | en el seno tú me sostenías, | siempre he confiado en ti. |
6 Super te innixus sum ex utero, | de ventre matris meae tu es susceptor meus; | in te laus mea semper. |
6 In te confirmatus sum ex utero; | de ventre matris meæ tu es protector meus; | in te cantatio mea semper. |
7 Muchos me miraban como a un milagro, | porque tú eres mi fuerte refugio. |
7 Tamquam prodigium factus sum multis, | et tu adiutor fortis. - |
7 Tamquam prodigium factus sum multis; | et tu adjutor fortis. |
8 Llena estaba mi boca de tu alabanza | y de tu gloria todo el día. |
8 Repleatur os meum laude tua, | tota die magnitudine tua. |
8 Repleatur os meum laude, | ut cantem gloriam tuam, | tota die magnitudinem tuam. |
9 No me rechaces ahora en la vejez; | me van faltando las fuerzas, no me abandones. |
9 Ne proicias me in tempore senectutis; | cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me. |
9 Ne projicias me in tempore senectutis; | cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me. |
10 Porque mis enemigos hablan de mí, | los que acechan mi vida celebran consejo; |
10 Quia dixerunt inimici mei mihi, | et, qui observabant animam meam, | consilium fecerunt in unum |
10 Quia dixerunt inimici mei mihi, | et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum, |
11 dicen: «Dios lo ha abandonado; | perseguidlo, agarradlo, | que nadie lo defiende». |
11 dicentes: “ Deus dereliquit eum! | Persequimini et comprehendite | eum, | quia non est qui eripiat ”. |
11 dicentes: Deus dereliquit eum: | persequimini et comprehendite eum, | quia non est qui eripiat. |
12 Dios mío, no te quedes a distancia; | Dios mío, ven aprisa a socorrerme. |
12 Deus, ne elongeris a me; | Deus meus, in auxilium meum festina. |
12 Deus, ne elongeris a me; | Deus meus, in auxilium meum respice. |
13 Que fracasen y se pierdan | los que atentan contra mi vida, | queden cubiertos de oprobio y vergüenza | los que buscan mi daño. |
13 Confundantur et deficiant adversantes animae meae; | operiantur confusione et pudore, qui quaerunt mala mihi. |
13 Confundantur et deficiant detrahentes animæ meæ; | operiantur confusione et pudore qui quærunt mala mihi. |
14 Yo, en cambio, seguiré esperando, | redoblaré tus alabanzas; |
14 Ego autem semper sperabo | et adiciam super omnem laudem tuam. |
14 Ego autem semper sperabo, | et adjiciam super omnem laudem tuam. |
15 mi boca contará tu justicia, | y todo el día tu salvación, | aunque no sepa contarla. |
15 Os meum annuntiabit iustitiam tuam, | tota die salutare tuum: | quae dinumerare nescivi. |
15 Os meum annuntiabit justitiam tuam, | tota die salutare tuum. | Quoniam non cognovi litteraturam, |
16 Contaré tus proezas, Señor mío; | narraré tu justicia, tuya entera. |
16 Veniam ad potentias Domini; | Domine, memorabor iustitiae tuae solius. |
16 introibo in potentias Domini; | Domine, memorabor justitiæ tuæ solius. |
17 Dios mío, me instruiste desde mi juventud, | y hasta hoy relato tus maravillas; |
17 Deus, docuisti me a iuventute mea; | et usque nunc annuntiabo mirabilia tua. |
17 Deus, docuisti me a juventute mea; | et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua. |
18 ahora, en la vejez y las canas, | no me abandones, Dios mío, | hasta que describa tu poder, | tus hazañas a la nueva generación. |
18 Et usque in senectam et senium, | Deus, ne derelinquas me, | donec annuntiem brachium tuum | generationi omni, quae ventura est. | Potentia tua |
18 Et usque in senectam et senium, | Deus, ne derelinquas me, | donec annuntiem brachium tuum generationi omni quæ ventura est, | potentiam tuam, |
19 Tu justicia, oh Dios, es excelsa, | porque tú hiciste maravillas: | Dios mío, ¿quién como tú? |
19 et iustitia tua, Deus, | usque in altissima, qui fecisti magnalia: | Deus, quis similis tibi? |
19 et justitiam tuam, Deus, usque in altissima; | quæ fecisti magnalia, Deus: quis similis tibi? |
20 Me hiciste pasar por peligros, | muchos y graves: | de nuevo me darás la vida, | me harás subir de lo hondo de la tierra; |
20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas; | iterum vivificasti me | et de abyssis terrae iterum reduxisti me. |
20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas! | et conversus vivificasti me, | et de abyssis terræ iterum reduxisti me. |
21 acrecerás mi dignidad, | de nuevo me consolarás. |
21 Multiplicabis magnitudinem meam et conversus consolaberis me. |
21 Multiplicasti magnificentiam tuam; | et conversus consolatus es me. |
22 Y yo te daré gracias, Dios mío, | con el arpa, por tu lealtad; | tocaré para ti la cítara, | Santo de Israel; |
22 Nam et ego confitebor tibi | in psalterio veritatem tuam, Deus meus; | psallam tibi in cithara, Sanctus Israel. |
22 Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam, Deus; | psallam tibi in cithara, sanctus Israël. |
23 te aclamarán mis labios, Señor; | mi alma, que tú redimiste; |
23 Exsultabunt labia mea, cum cantavero tibi, | et anima mea, quam redemisti; |
23 Exsultabunt labia mea cum cantavero tibi; | et anima mea quam redemisti. |
24 y mi lengua todo el día | recitará tu justicia, | porque quedaron derrotados y afrentados | los que buscaban mi daño. |
24 sed et lingua mea tota die meditabitur iustitiam tuam, | cum confusi et reveriti fuerint, qui quaerunt mala mihi. |
24 Sed et lingua mea tota die meditabitur justitiam tuam, | cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi. |