Salmo 21

Nota: La numeración que utilizamos para los salmos es la misma que usa la liturgia (Vulgata).
En las biblias actuales es el número que aparece entre paréntesis cuando hay doble numeración del salmo.
- La Vulgata utiliza la numeración de acuerdo al texto de la Septuaginta (griego).
- La Nova Vulgata y la Biblia de la CEE utilizan la numeración de acuerdo al Texto Masorético (hebreo).

 

Referencias para los textos usados:
Biblia de la Conferencia Episcopal Española: https://conferenciaepiscopal.es/biblia/salmos/

 

C.E.E. NOVA VULGATA VULGATA CLEMENTINA
1 Al Director. Sobre «la cierva de la aurora». Salmo de David. 1 Magistro chori. Ad modum cantici " Cerva diluculo ". PSALMUS. David. 1 In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David.
2 Dios mío, Dios mío, | ¿por qué me has abandonado? | A pesar de mis gritos, | mi oración no te alcanza. 2 Deus, Deus meus, quare me dereliquisti? | Longe a salute mea verba rugitus mei. 2 Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti? | longe a salute mea verba delictorum meorum.
3 Dios mío, de día te grito, | y no respondes; | de noche, y no me haces caso. 3 Deus meus, clamo per diem, et non exaudis, | et nocte, et non est requies mihi. 3 Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies; | et nocte, et non ad insipientiam mihi.
4 Porque tú eres el Santo | y habitas entre las alabanzas de Israel. 4 Tu autem sanctus es, | qui habitas in laudibus Israel. 4 Tu autem in sancto habitas, laus Israël.
5 En ti confiaban nuestros padres; | confiaban, y los ponías a salvo; 5 In te speraverunt patres nostri, | speraverunt, et liberasti eos; 5 In te speraverunt patres nostri; | speraverunt, et liberasti eos.
6 a ti gritaban, y quedaban libres; | en ti confiaban, y no los defraudaste. 6 ad te clamaverunt et salvi facti sunt, | in te speraverunt et non sunt confusi. 6 Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt; | in te speraverunt, et non sunt confusi.
7 Pero yo soy un gusano, no un hombre, | vergüenza de la gente, desprecio del pueblo; 7 Ego autem sum vermis et non homo, | opprobrium hominum et abiectio plebis. 7 Ego autem sum vermis, et non homo; | opprobrium hominum, et abjectio plebis.
8 al verme, se burlan de mí, | hacen visajes, menean la cabeza: 8 Omnes videntes me deriserunt me; | torquentes labia moverunt caput: 8 Omnes videntes me deriserunt me; | locuti sunt labiis, et moverunt caput.
9 «Acudió al Señor, que lo ponga a salvo; | que lo libre si tanto lo quiere». 9 “ Speravit in Domino: eripiat eum, | salvum faciat eum, quoniam vult eum ”. 9 Speravit in Domino, eripiat eum: | salvum faciat eum, quoniam vult eum.
10 Tú eres quien me sacó del vientre, | me tenías confiado en los pechos de mi madre; 10 Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, | spes mea ad ubera matris meae. 10 Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, | spes mea ab uberibus matris meæ.
11 desde el seno pasé a tus manos, | desde el vientre materno tú eres mi Dios. 11 In te proiectus sum ex utero, | de ventre matris meae Deus meus es tu. 11 In te projectus sum ex utero; | de ventre matris meæ Deus meus es tu:
12 No te quedes lejos, | que el peligro está cerca | y nadie me socorre. 12 Ne longe fias a me, | quoniam tribulatio proxima est, | quoniam non est qui adiuvet. 12 ne discesseris a me, | quoniam tribulatio proxima est, | quoniam non est qui adjuvet.
13 Me acorrala un tropel de novillos, | me cercan toros de Basán; 13 Circumdederunt me vituli multi, | tauri Basan obsederunt me. 13 Circumdederunt me vituli multi; | tauri pingues obsederunt me.
14 abren contra mí las fauces | leones que descuartizan y rugen. 14 Aperuerunt super me os suum | sicut leo rapiens et rugiens. 14 Aperuerunt super me os suum, | sicut leo rapiens et rugiens.
15 Estoy como agua derramada, | tengo los huesos descoyuntados; | mi corazón, como cera, | se derrite en mis entrañas; 15 Sicut aqua effusus sum, | et dissoluta sunt omnia ossa mea. | Factum est cor meum tamquam cera | liquescens in medio ventris mei. 15 Sicut aqua effusus sum, | et dispersa sunt omnia ossa mea: | factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.
16 mi garganta está seca como una teja, | la lengua se me pega al paladar; | me aprietas contra el polvo de la muerte. 16 Aruit tamquam testa palatum meum, | et lingua mea adhaesit faucibus meis, | et in pulverem mortis deduxisti me. 16 Aruit tamquam testa virtus mea, | et lingua mea adhæsit faucibus meis: | et in pulverem mortis deduxisti me.
17 Me acorrala una jauría de mastines, | me cerca una banda de malhechores; | me taladran las manos y los pies, 17 Quoniam circumdederunt me canes multi, | concilium malignantium obsedit me. | Foderunt manus meas et pedes meos, 17 Quoniam circumdederunt me canes multi; | concilium malignantium obsedit me. | Foderunt manus meas et pedes meos;
18 puedo contar mis huesos. | Ellos me miran triunfantes, 18 et dinumeravi omnia ossa mea. | Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me; 18 dinumeraverunt omnia ossa mea. | Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.
19 se reparten mi ropa, | echan a suerte mi túnica. 19 diviserunt sibi vestimenta mea | et super vestem meam miserunt sortem. 19 Diviserunt sibi vestimenta mea, | et super vestem meam miserunt sortem.
20 Pero tú, Señor, no te quedes lejos; | fuerza mía, ven corriendo a ayudarme. 20 Tu autem, Domine, ne elongaveris; | fortitudo mea, ad adiuvandum me festina. 20 Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me; | ad defensionem meam conspice.
21 Líbrame a mí de la espada, | y a mi única vida de la garra del mastín; 21 Erue a framea animam meam | et de manu canis unicam meam. 21 Erue a framea, Deus, animam meam, | et de manu canis unicam meam.
22 sálvame de las fauces del león; | a este pobre, de los cuernos del búfalo. 22 Salva me ex ore leonis | et a cornibus unicornium humilitatem meam. 22 Salva me ex ore leonis, | et a cornibus unicornium humilitatem meam.
23 Contaré tu fama a mis hermanos, | en medio de la asamblea te alabaré. 23 Narrabo nomen tuum fratribus meis, | in medio ecclesiae laudabo te. 23 Narrabo nomen tuum fratribus meis; | in medio ecclesiæ laudabo te.
24 «Los que teméis al Señor, alabadlo; | linaje de Jacob, glorificadlo; | temedlo, linaje de Israel; 24 Qui timetis Dominum, laudate eum; | universum semen Iacob, glorificate eum. | Metuat eum omne semen Israel, 24 Qui timetis Dominum, laudate eum; | universum semen Jacob, glorificate eum.
25 porque no ha sentido desprecio ni repugnancia | hacia el pobre desgraciado; | no le ha escondido su rostro: | cuando pidió auxilio, lo escuchó». 25 quoniam non sprevit neque despexit afflictionem pauperis | nec avertit faciem suam ab eo | et, cum clamaret ad eum, exaudivit. 25 Timeat eum omne semen Israël, | quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis, | nec avertit faciem suam a me: | et cum clamarem ad eum, exaudivit me.
26 Él es mi alabanza en la gran asamblea, | cumpliré mis votos delante de sus fieles. 26 Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum. 26 Apud te laus mea in ecclesia magna; | vota mea reddam in conspectu timentium eum.
27 Los desvalidos comerán hasta saciarse, | alabarán al Señor los que lo buscan. | ¡Viva su corazón por siempre! 27 Edent pauperes et saturabuntur; | et laudabunt Dominum, qui requirunt eum: | “ Vivant corda eorum in saeculum saeculi! ”. 27 Edent pauperes, et saturabuntur, | et laudabunt Dominum qui requirunt eum: | vivent corda eorum in sæculum sæculi.
28 Lo recordarán y volverán al Señor | hasta de los confines del orbe; | en su presencia se postrarán | las familias de los pueblos, 28 Reminiscentur et convertentur ad Dominum | universi fines terrae, | et adorabunt in conspectu eius | universae familiae gentium. 28 Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ; | et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium:
29 porque del Señor es el reino, | él gobierna a los pueblos. 29 Quoniam Domini est regnum, | et ipse dominabitur gentium. 29 quoniam Domini est regnum, | et ipse dominabitur gentium.
30 Ante él se postrarán los que duermen en la tierra, | ante él se inclinarán los que bajan al polvo. | Me hará vivir para él, 30 Ipsum solum adorabunt omnes, qui dormiunt in terra; | in conspectu eius procident omnes, qui descendunt in pulverem. | Anima autem mea illi vivet, 30 Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ; | in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.
31 mi descendencia lo servirá; | hablarán del Señor a la generación futura, 31 et semen meum serviet ipsi. | Narrabitur de Domino generationi venturae; 31 Et anima mea illi vivet; | et semen meum serviet ipsi.
32 contarán su justicia al pueblo que ha de nacer: | «Todo lo que hizo el Señor». 32 et annuntiabunt iustitiam eius | populo, qui nascetur: “ Haec fecit Dominus! ”. 32 Annuntiabitur Domino generatio ventura; | et annuntiabunt cæli justitiam ejus | populo qui nascetur, quem fecit Dominus.
Visto 185 veces