1 De David. |Pelea, Señor, contra los que me atacan, | guerrea contra los que me hacen guerra; |
1 David. | Iudica, Domine, iudicantes me; | impugna impugnantes me. |
1 Ipsi David. Judica, Domine, nocentes me; | expugna impugnantes me. |
2 empuña el escudo y la adarga, | levántate y ven en mi auxilio; |
2 Apprehende clipeum et scutum | et exsurge in adiutorium mihi. |
2 Apprehende arma et scutum, | et exsurge in adjutorium mihi. |
3 blande la lanza y la pica contra mis perseguidores; | di a mi alma: «Yo soy tu salvación». |
3 Effunde frameam et securim | adversus eos, qui persequuntur me. | Dic animae meae: “ Salus tua ego sum ”. |
3 Effunde frameam, et conclude adversus eos qui persequuntur me; | dic animæ meæ: Salus tua ego sum. |
4 Sean confundidos y avergonzados | los que atentan contra mi vida; | retrocedan y sean humillados | quienes traman mi derrota; |
4 Confundantur et revereantur | quaerentes animam meam; | avertantur retrorsum et confundantur | cogitantes mihi mala. |
4 Confundantur et revereantur quærentes animam meam; | avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala. |
5 sean como tamo al viento, | acosados por el ángel del Señor; |
5 Fiant tamquam pulvis ante ventum, | et angelus Domini impellens eos; |
5 Fiant tamquam pulvis ante faciem venti, | et angelus Domini coarctans eos. |
6 sea su camino oscuro y resbaladizo, | perseguidos por el ángel del Señor. |
6 fiat via illorum tenebrae et lubricum, | et angelus Domini persequens eos. |
6 Fiat via illorum tenebræ et lubricum, | et angelus Domini persequens eos. |
7 Pues sin motivo me escondían redes, | sin motivo me abrían zanjas mortales. |
7 Quoniam gratis absconderunt mihi laqueum suum, | gratis foderunt foveam animae meae. |
7 Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui; supervacue exprobraverunt animam meam. |
8 ¡Que les sorprenda el desastre imprevisto, | que se enreden en la red que escondieron, | y caigan dentro de la fosa! |
8 Veniat illi calamitas, quam ignorat, | et captio, quam abscondit, apprehendat eum, | et in eandem calamitatem ipse cadat. |
8 Veniat illi laqueus quem ignorat, | et captio quam abscondit apprehendat eum, | et in laqueum cadat in ipsum. |
9 Y yo me alegraré con el Señor, | gozando de su salvación; |
9 Anima autem mea exsultabit in Domino | et delectabitur super salutari suo. |
9 Anima autem mea exsultabit in Domino, | et delectabitur super salutari suo. |
10 todo mi ser proclamará: | «Señor, ¿quién como tú, | que defiendes al débil del poderoso, | al pobre y humilde del explotador?». |
10 Omnia ossa mea dicent: | “ Domine, quis similis tibi? | Eripiens inopem de manu fortiorum eius, | egenum et pauperem a diripientibus eum ”. |
10 Omnia ossa mea dicent: | Domine, quis similis tibi? | eripiens inopem de manu fortiorum ejus; | egenum et pauperem a diripientibus eum. |
11 Se presentaban testigos violentos: | me acusaban de cosas que ni sabía, |
11 Surgentes testes iniqui, | quae ignorabam, interrogabant me; |
11 Surgentes testes iniqui, | quæ ignorabam interrogabant me. |
12 me pagaban mal por bien, | dejándome desamparado. |
12 retribuebant mihi mala pro bonis, | desolatio est animae meae. |
12 Retribuebant mihi mala pro bonis, | sterilitatem animæ meæ. |
13 Yo, en cambio, cuando estaban enfermos, | me vestía de saco, | me mortificaba con ayunos | y desde dentro repetía mi oración. |
13 Ego autem, cum infirmarentur, | induebar cilicio, | humiliabam in ieiunio animam meam; | et oratio mea in sinu meo convertebatur. |
13 Ego autem, cum mihi molesti essent, induebar cilicio; | humiliabam in jejunio animam meam, | et oratio mea in sinu meo convertetur. |
14 Como por un amigo o por un hermano, | andaba triste; | cabizbajo y sombrío, | como quien llora a su madre. |
14 Quasi pro proximo et quasi pro fratre meo ambulabam, | quasi lugens matrem contristatus incurvabar. |
14 Quasi proximum et quasi fratrem nostrum sic complacebam; | quasi lugens et contristatus sic humiliabar. |
15 Pero, cuando yo tropecé, se alegraron, | se juntaron contra mí | y me golpearon por sorpresa; | me laceraban sin cesar. |
15 Cum autem vacillarem, laetati sunt et convenerunt; | convenerunt contra me percutientes, et ignoravi. |
15 Et adversum me lætati sunt, et convenerunt; | congregata sunt super me flagella, et ignoravi. |
16 Cruelmente se burlaban de mí, | rechinando los dientes de odio. |
16 Diripuerunt et non desistebant; | tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione, | frenduerunt super me dentibus suis. |
16 Dissipati sunt, nec compuncti; | tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione; | frenduerunt super me dentibus suis. |
17 Señor, ¿cuándo vas a mirarlo? | Defiende mi vida de los que rugen; | mi único bien, de los leones, |
17 Domine, quamdiu aspicies? | Restitue animam meam a malignitate eorum, | a leonibus unicam meam. |
17 Domine, quando respicies? | Restitue animam meam a malignitate eorum; | a leonibus unicam meam. |
18 y te daré gracias en la gran asamblea, | te alabaré entre la multitud del pueblo. |
18 Confitebor tibi in ecclesia magna, | in populo multo laudabo te. |
18 Confitebor tibi in ecclesia magna; in populo gravi laudabo te. |
19 Que no canten victoria | mis enemigos traidores, | que no hagan guiños a mi costa | los que me odian sin razón. |
19 Non supergaudeant mihi inimici mei mendaces, | qui oderunt me gratis et annuunt oculis. |
19 Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique, | qui oderunt me gratis, et annuunt oculis. |
20 Pues no hablan de paz, | y contra los pacíficos de la tierra | traman planes siniestros. |
20 Etenim non pacifice loquebantur | et contra mansuetos terrae dolos cogitabant. |
20 Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur; | et in iracundia terræ loquentes, dolos cogitabant. |
21 Abren sus fauces contra mí y se ríen: | «Lo han visto nuestros ojos». |
21 Et dilataverunt super me os suum; | dixerunt: “ Euge, euge, viderunt oculi nostri ”. - |
21 Et dilataverunt super me os suum; | dixerunt: Euge, euge! viderunt oculi nostri. |
22 Señor, tú lo has visto, no te calles; | Señor, no te quedes a distancia; |
22 Vidisti, Domine, ne sileas; | Domine, ne discedas a me. |
22 Vidisti, Domine: ne sileas; | Domine, ne discedas a me. |
23 despierta, levántate, Dios mío; | Señor mío, defiende mi causa. |
23 Exsurge et evigila ad iudicium meum, | Deus meus et Dominus meus, ad causam meam. |
23 Exsurge et intende judicio meo, Deus meus; | et Dominus meus, in causam meam. |
24 Júzgame según tu justicia, Señor, Dios mío, | y no se reirán de mí. |
24 Iudica me secundum iustitiam tuam, Domine Deus meus, | et non supergaudeant mihi. |
24 Judica me secundum justitiam tuam, Domine Deus meus, | et non supergaudeant mihi. |
25 No pensarán: «¡Qué bien! ¡Lo que queríamos!», | ni dirán: «¡Lo hemos devorado!». |
25 Non dicant in cordibus suis: | “ Euge animae nostrae ”; | nec dicant: “ Devoravimus eum ”. |
25 Non dicant in cordibus suis: Euge, euge, animæ nostræ; | nec dicant: Devoravimus eum. |
26 Sean avergonzados y confundidos a una | los que se alegran de mi desgracia, | cúbranse de vergüenza y de ignominia | quienes se engríen a mi costa. |
26 Erubescant et revereantur simul, qui gratulantur malis meis; | induantur confusione et reverentia, qui magna loquuntur super me |
26 Erubescant et revereantur simul qui gratulantur malis meis; | induantur confusione et reverentia qui magna loquuntur super me. |
27 Canten y se alegren | los que desean mi justicia, | repitan siempre: «Grande es el Señor, | que desea la paz de su siervo». |
27 Exsultent et laetentur, qui volunt iustitiam meam, | et dicant semper: “ Magnificetur Dominus, | qui vult pacem servi sui ”. |
27 Exsultent et lætentur qui volunt justitiam meam; | et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi ejus. |
28 Mi lengua anunciará tu justicia, | todos los días te alabará. |
28 Et lingua mea meditabitur iustitiam tuam, | tota die laudem tuam. |
28 Et lingua mea meditabitur justitiam tuam; | tota die laudem tuam. |