1 Salmo de David. En conmemoración. |
1 PSALMUS. David. Ad commemorandum. |
1 Psalmus David, in rememorationem de sabbato. |
2 Señor, no me corrijas con ira, | no me castigues con cólera. |
2 Domine, ne in furore tuo arguas me | neque in ira tua corripias me, |
2 Domine, ne in furore tuo arguas me, | neque in ira tua corripias me: |
3 Tus flechas se me han clavado, | tu mano pesa sobre mí. |
3 quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi, | et descendit super me manus tua. |
3 quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, | et confirmasti super me manum tuam. |
4 No hay parte ilesa en mi carne | a causa de tu furor; | no tienen descanso mis huesos | a causa de mis pecados. |
4 Non est sanitas in carne mea a facie indignationis tuae, | non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum. |
4 Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; | non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum: |
5 Mis culpas sobrepasan mi cabeza, | son un peso superior a mis fuerzas. |
5 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum | et sicut onus grave gravant me nimis. - |
5 quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, | et sicut onus grave gravatæ sunt super me. |
6 Mis llagas están podridas y supuran | por causa de mi insensatez; |
6 Putruerunt et corrupti sunt livores mei | a facie insipientiae meae. |
6 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, | a facie insipientiæ meæ. |
7 voy encorvado y encogido, | todo el día camino sombrío. |
7 Inclinatus sum et incurvatus nimis; | tota die contristatus ingrediebar. |
7 Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; | tota die contristatus ingrediebar. |
8 Tengo las espaldas ardiendo, | no hay parte ilesa en mi carne; |
8 Quoniam lumbi mei impleti sunt ardoribus, | et non est sanitas in carne mea. |
8 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, | et non est sanitas in carne mea. |
9 estoy agotado, deshecho del todo; | rujo con más fuerza que un león. |
9 Afflictus sum et humiliatus sum nimis, | rugiebam a gemitu cordis mei. |
9 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; | rugiebam a gemitu cordis mei. |
10 Señor mío, todas mis ansias están en tu presencia, | no se te ocultan mis gemidos; |
10 Domine, ante te omne desiderium meum, | et gemitus meus a te non est absconditus. |
10 Domine, ante te omne desiderium meum, | et gemitus meus a te non est absconditus. |
11 siento palpitar mi corazón, me abandonan las fuerzas, | y me falta hasta la luz de los ojos. |
11 Palpitavit cor meum, dereliquit me virtus mea, | et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum. |
11 Cor meum conturbatum est; | dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, | et ipsum non est mecum. |
12 Mis amigos y compañeros | se alejan de mí, | mis parientes se quedan a distancia; |
12 Amici mei et proximi mei | procul a plaga mea steterunt, | et propinqui mei de longe steterunt. |
12 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; | et qui juxta me erant, de longe steterunt: | et vim faciebant qui quærebant animam meam. |
13 me tienden lazos los que atentan contra mí, | los que desean mi daño me amenazan de muerte, | todo el día murmuran traiciones. |
13 Et laqueos posuerunt, qui quaerebant animam meam; | et, qui requirebant mala mihi, locuti sunt insidias | et dolos tota die meditabantur. |
13 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, | et dolos tota die meditabantur. |
14 Pero yo, como un sordo, no oigo; | como un mudo, no abro la boca; |
14 Ego autem tamquam surdus non audiebam | et sicut mutus non aperiens os suum; |
14 Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; | et sicut mutus non aperiens os suum. |
15 soy como uno que no oye | y no puede replicar. |
15 et factus sum sicut homo non audiens | et non habens in ore suo redargutiones. |
15 Et factus sum sicut homo non audiens, | et non habens in ore suo redargutiones. |
16 En ti, Señor, espero, | y tú me escucharás, Señor, Dios mío; |
16 Quoniam in te, Domine, speravi, | tu exaudies, Domine Deus meus. |
16 Quoniam in te, Domine, speravi; | tu exaudies me, Domine Deus meus. |
17 esto pido: que no se alegren por mi causa; | que, cuando resbale mi pie, | no canten triunfo. |
17 Quia dixi: “Ne quando supergaudeant mihi; | dum commoventur pedes mei, | magnificantur super me ”. |
17 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; | et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt. |
18 Porque yo estoy a punto de caer, | y mi pena no se aparta de mí: |
18 Quoniam ego in lapsum paratus sum, | et dolor meus in conspectu meo semper. |
18 Quoniam ego in flagella paratus sum, | et dolor meus in conspectu meo semper. |
19 yo confieso mi culpa, | me aflige mi pecado. |
19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo | et sollicitus sum de peccato meo. |
19 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, | et cogitabo pro peccato meo. |
20 Mis enemigos están vivos y son poderosos, | son muchos los que me aborrecen sin razón, |
20 Inimici autem mei vivunt et confirmati sunt; | et multiplicati sunt, qui oderunt me inique. |
20 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: | et multiplicati sunt qui oderunt me inique. |
21 los que me pagan males por bienes, | los que me atacan cuando procuro el bien. |
21 Retribuentes mala pro bonis detrahebant mihi, | pro eo quod sequebar bonitatem. |
21 Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, | quoniam sequebar bonitatem. |
22 No me abandones, Señor; | Dios mío, no te quedes lejos; |
22 Ne derelinquas me, Domine; | Deus meus, ne discesseris a me. |
22 Ne derelinquas me, Domine Deus meus; | ne discesseris a me. |
23 ven aprisa a socorrerme, | Señor mío, mi salvación. |
23 Festina in adiutorium meum, | Domine, salus mea. |
23 Intende in adjutorium meum, | Domine Deus salutis meæ. |