1 Al Director. Poema de los hijos de Coré. |
1 Magistro chori. Filiorum Core. Maskil. |
1 In finem. Filiis Core ad intellectum. |
2 Oh Dios, nuestros oídos lo oyeron, | nuestros padres nos lo han contado: | la obra que realizaste en sus días, | en los años remotos. |
2 Deus, auribus nostris audivimus; | patres nostri annuntiaverunt nobis | opus, quod operatus es in diebus eorum, in diebus antiquis. |
2 Deus, auribus nostris audivimus, | patres nostri annuntiaverunt nobis, | opus quod operatus es in diebus eorum, | et in diebus antiquis. |
3 Tú mismo con tu mano desposeíste a los gentiles, | y los plantaste a ellos; | trituraste a las naciones, | y los hiciste crecer a ellos. |
3 Tu manu tua gentes depulisti et plantasti illos, | afflixisti populos et dilatasti eos. |
3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; | afflixisti populos, et expulisti eos. |
4 Porque no fue su espada la que ocupó la tierra, | ni su brazo el que les dio la victoria, | sino tu diestra y tu brazo y la luz de tu rostro, | porque tú los amabas. |
4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, | et brachium eorum non salvavit eos; | sed dextera tua et brachium tuum | et illuminatio vultus tui, | quoniam complacuisti in eis. |
4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, | et brachium eorum non salvavit eos: | sed dextera tua et brachium tuum, | et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis. |
5 Mi rey y mi Dios eres tú, | que das la victoria a Jacob: |
5 Tu es rex meus et Deus meus, | qui mandas salutes Iacob. |
5 Tu es ipse rex meus et Deus meus, | qui mandas salutes Jacob. |
6 con tu auxilio embestimos al enemigo, | en tu nombre pisoteamos al agresor. |
6 In te inimicos nostros proiecimus, | et in nomine tuo conculcavimus insurgentes in nos. - |
6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, | et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis. |
7 Pues yo no confío en mi arco, | ni mi espada me da la victoria; |
7 Non enim in arcu meo sperabo, | et gladius meus non salvabit me. |
7 Non enim in arcu meo sperabo, | et gladius meus non salvabit me: |
8 tú nos das la victoria sobre el enemigo | y derrotas a nuestros adversarios. |
8 Tu autem salvasti nos de affligentibus nos | et odientes nos confudisti. |
8 salvasti enim nos de affligentibus nos, | et odientes nos confudisti. |
9 Dios ha sido siempre nuestro orgullo, | y siempre damos gracias a tu nombre. (Pausa) |
9 In Deo gloriabimur tota die | et in nomine tuo confitebimur in saeculum. |
9 In Deo laudabimur tota die, | et in nomine tuo confitebimur in sæculum. |
10 Ahora, en cambio, nos rechazas y nos avergüenzas, | y ya no sales, Señor, con nuestras tropas: |
10 Nunc autem reppulisti et confudisti nos | et non egredieris, Deus, cum virtutibus nostris. |
10 Nunc autem repulisti et confudisti nos, | et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris. |
11 nos haces retroceder ante el enemigo, | y nuestro adversario nos saquea. |
11 Convertisti nos retrorsum coram inimicis nostris; | et, qui oderunt nos, diripuerunt sibi. |
11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, | et qui oderunt nos diripiebant sibi. |
12 Nos entregas como ovejas de matanza | y nos has dispersado por las naciones. |
12 Dedisti nos tamquam oves ad vescendum | et in gentibus dispersisti nos. |
12 Dedisti nos tamquam oves escarum, | et in gentibus dispersisti nos. |
13 Vendes a tu pueblo por nada | y no te enriqueces con su precio. |
13 Vendidisti populum tuum sine lucro | nec ditior factus es in commutatione eorum. |
13 Vendidisti populum tuum sine pretio, | et non fuit multitudo in commutationibus eorum. |
14 Nos haces el escarnio de nuestros vecinos, | irrisión y burla de los que nos rodean; |
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, | subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro. |
14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris; | subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro. |
15 nos has hecho el refrán de los gentiles, | nos hacen muecas las naciones. |
15 Posuisti nos similitudinem in gentibus, | commotionem capitis in populis. |
15 Posuisti nos in similitudinem gentibus; | commotionem capitis in populis. |
16 Tengo siempre delante mi deshonra, | y la vergüenza me cubre la cara |
16 Tota die verecundia mea contra me est, | et confusio faciei meae cooperuit me |
16 Tota die verecundia mea contra me est, | et confusio faciei meæ cooperuit me: |
17 al oír insultos e injurias, | al ver a mi rival y a mi enemigo. |
17 a voce exprobrantis et obloquentis, | a facie inimici et ultoris. |
17 a voce exprobrantis et obloquentis, | a facie inimici et persequentis. |
18 Todo esto nos viene encima, sin haberte olvidado | ni haber violado tu alianza, |
18 Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te | et inique non egimus in testamentum tuum. |
18 Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, | et inique non egimus in testamento tuo. |
19 sin que se volviera atrás nuestro corazón | ni se desviaran de tu camino nuestros pasos. |
19 Et non recessit retro cor nostrum, | nec declinaverunt gressus nostri a via tua; |
19 Et non recessit retro cor nostrum; | et declinasti semitas nostras a via tua: |
20 Y tú nos arrojaste a un lugar de chacales | y nos cubriste de tinieblas. |
20 sed humiliasti nos in loco vulpium | et operuisti nos umbra mortis. |
20 quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, | et cooperuit nos umbra mortis. |
21 Si hubiéramos olvidado el nombre de nuestro Dios | y extendido las manos a un dios extraño, |
21 Si obliti fuerimus nomen Dei nostri | et si expanderimus manus nostras ad deum alienum, |
21 Si obliti sumus nomen Dei nostri, | et si expandimus manus nostras ad deum alienum, |
22 el Señor lo habría averiguado, | pues él penetra los secretos del corazón. |
22 nonne Deus requiret ista? | Ipse enim novit abscondita cordis. |
22 nonne Deus requiret ista? | ipse enim novit abscondita cordis. | Quoniam propter te mortificamur tota die; | æstimati sumus sicut oves occisionis. |
23 Por tu causa nos degüellan cada día, | nos tratan como a ovejas de matanza. |
23 Quoniam propter te mortificamur tota die, | aestimati sumus sicut oves occisionis. |
23 Exsurge; quare obdormis, Domine? | exsurge, et ne repellas in finem. |
24 Despierta, Señor, ¿por qué duermes? | Levántate, no nos rechaces más. |
24 Evigila, quare obdormis, Domine? | Exsurge et ne repellas in finem. |
24 Quare faciem tuam avertis? | oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ? |
25 ¿Por qué nos escondes tu rostro | y olvidas nuestra desgracia y opresión? |
25 Quare faciem tuam avertis, | oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae? |
25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; | conglutinatus est in terra venter noster. |
26 Nuestra alma se hunde en el polvo, | nuestro vientre está pegado al suelo. |
26 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra, | conglutinatus est in terra venter noster. | Exsurge, Domine, adiuva nos | et redime nos propter misericordiam tuam. |
26 Exsurge, Domine, adjuva nos, | et redime nos propter nomen tuum. |
27 Levántate a socorrernos, | redímenos por tu misericordia. |
|
|