1 Oración de Moisés, hombre de Dios. |Señor, tú has sido nuestro refugio | de generación en generación. |
1 Precatio. Moysis viri Dei. | Domine, refugium factus es nobis | a generatione in generationem. |
1 Oratio Moysi, hominis Dei. Domine, refugium factus es nobis | a generatione in generationem. |
2 Antes que naciesen los montes | o fuera engendrado el orbe de la tierra, | desde siempre y por siempre tú eres Dios. |
2 Priusquam montes nascerentur, aut gigneretur terra et orbis, | a saeculo et usque in saeculum tu es Deus. |
2 Priusquam montes fierent, | aut formaretur terra et orbis, | a sæculo et usque in sæculum tu es, Deus. |
3 Tú reduces el hombre a polvo, | diciendo: «Retornad, hijos de Adán». |
3 Reducis hominem in pulverem; | et dixisti: “ Revertimini, filii hominum ”. |
3 Ne avertas hominem in humilitatem: | et dixisti: Convertimini, filii hominum. |
4 Mil años en tu presencia son un ayer que pasó; | una vela nocturna. |
4 Quoniam mille anni ante oculos tuos | tamquam dies hesterna, quae praeteriit, | et custodia in nocte. |
4 Quoniam mille anni ante oculos tuos | tamquam dies hesterna quæ præteriit: | et custodia in nocte |
5 Si tú los retiras | son como un sueño, | como hierba que se renueva: |
5 Auferes eos, somnium erunt: |
5 quæ pro nihilo habentur, | eorum anni erunt. |
6 que florece y se renueva por la mañana, | y por la tarde la siegan y se seca. |
6 mane sicut herba succrescens, | mane floret et crescit, | vespere decidit et arescit. |
6 Mane sicut herba transeat; | mane floreat, et transeat; | vespere decidat, induret, et arescat. |
7 ¡Cómo nos ha consumido tu cólera | y nos ha trastornado tu indignación! |
7 Quia defecimus in ira tua | et in furore tuo turbati sumus. |
7 Quia defecimus in ira tua, | et in furore tuo turbati sumus. |
8 Pusiste nuestras culpas ante ti, | nuestros secretos ante la luz de tu mirada: |
8 Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo, | occulta nostra in illuminatione vultus tui. |
8 Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo; | sæculum nostrum in illuminatione vultus tui. |
9 y todos nuestros días pasaron bajo tu cólera, | y nuestros años se acabaron como un suspiro. |
9 Quoniam omnes dies nostri evanuerunt in ira tua, | consumpsimus ut suspirium annos nostros. |
9 Quoniam omnes dies nostri defecerunt, | et in ira tua defecimus. | Anni nostri sicut aranea meditabuntur; |
10 Aunque uno viva setenta años, | y el más robusto hasta ochenta, | la mayor parte son fatiga inútil, | porque pasan aprisa y vuelan. |
10 Dies annorum nostrorum sunt septuaginta anni | aut in valentibus octoginta anni, | et maior pars eorum labor et dolor, | quoniam cito transeunt, et avolamus. |
10 dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni. | Si autem in potentatibus octoginta anni, | et amplius eorum labor et dolor; | quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur. |
11 ¿Quién conoce la vehemencia de tu ira, | quién ha sentido el peso de tu cólera? |
11 Quis novit potestatem irae tuae | et secundum timorem tuum indignationem tuam? |
11 Quis novit potestatem iræ tuæ, | et præ timore tuo iram tuam |
12 Enséñanos a calcular nuestros años, | para que adquiramos un corazón sensato. |
12 Dinumerare dies nostros sic doce nos, ut inducamus cor ad sapientiam. |
12 dinumerare? | Dexteram tuam sic notam fac, | et eruditos corde in sapientia. |
13 Vuélvete, Señor, ¿hasta cuándo? | Ten compasión de tus siervos; |
13 Convertere, Domine, usquequo? | Et deprecabilis esto super servos tuos. |
13 Convertere, Domine; usquequo? | et deprecabilis esto super servos tuos. |
14 por la mañana sácianos de tu misericordia, | y toda nuestra vida será alegría y júbilo. |
14 Reple nos mane misericordia tua, | et exsultabimus et delectabimur omnibus diebus nostris. |
14 Repleti sumus mane misericordia tua; | et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris. |
15 Danos alegría, por los días en que nos afligiste, | por los años en que sufrimos desdichas. |
15 Laetifica nos pro diebus, quibus nos humiliasti, | pro annis, quibus vidimus mala. |
15 Lætati sumus pro diebus quibus nos humiliasti; | annis quibus vidimus mala. |
16 Que tus siervos vean tu acción | y sus hijos tu gloria. |
16 Appareat servis tuis opus tuum, | et decor tuus filiis eorum. |
16 Respice in servos tuos et in opera tua, | et dirige filios eorum. |
17 Baje a nosotros la bondad del Señor | y haga prósperas las obras de nuestras manos. | Sí, haga prósperas las obras de nuestras manos. |
17 Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, | et opera manuum nostrarum confirma super nos | et opus manuum nostrarum confirma. |
17 Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, | et opera manuum nostrarum dirige super nos, | et opus manuum nostrarum dirige. |