1 Dios de la venganza, Señor, | Dios de la venganza, resplandece. |
1 Deus ultionum, Domine, | Deus ultionum, effulge. |
1 Psalmus ipsi David, quarta sabbati. Deus ultionum Dominus; | Deus ultionum libere egit. |
2 Levántate, juzga la tierra, | paga su merecido a los soberbios. |
2 Exaltare, qui iudicas terram, | redde retributionem superbis. |
2 Exaltare, qui judicas terram; | redde retributionem superbis. |
3 ¿Hasta cuándo, Señor, los culpables, | hasta cuando triunfarán los culpables? |
3 Usquequo peccatores, Domine, | usquequo peccatores exsultabunt? |
3 Usquequo peccatores, Domine, | usquequo peccatores gloriabuntur; |
4 Discursean profiriendo insolencias, | se jactan los malhechores. |
4 Effabuntur et loquentur proterva, | gloriabuntur omnes, qui operantur iniquitatem. - |
4 effabuntur et loquentur iniquitatem; | loquentur omnes qui operantur injustitiam? |
5 Trituran, Señor, a tu pueblo, | oprimen a tu heredad; |
5 Populum tuum, Domine, humiliant | et hereditatem tuam vexant. |
5 Populum tuum, Domine, humiliaverunt, | et hæreditatem tuam vexaverunt. |
6 asesinan a viudas y forasteros, | degüellan a los huérfanos, |
6 Viduam et advenam interficiunt | et pupillos occidunt. |
6 Viduam et advenam interfecerunt, | et pupillos occiderunt. |
7 y comentan: «Dios no lo ve, | el Dios de Jacob no se entera». |
7 Et dixerunt: “ Non videbit Dominus, | nec intelleget Deus Iacob ”. |
7 Et dixerunt: Non videbit Dominus, | nec intelliget Deus Jacob. |
8 Enteraos, los más necios del pueblo, | ignorantes, ¿cuándo discurriréis? |
8 Intellegite, insipientes in populo; | et stulti, quando sapietis? |
8 Intelligite, insipientes in populo; | et stulti, aliquando sapite. |
9 El que plantó el oído ¿no va a oír? | El que formó el ojo ¿no va a ver? |
9 Qui plantavit aurem, non audiet, | aut qui finxit oculum, non respiciet? |
9 Qui plantavit aurem non audiet? | aut qui finxit oculum non considerat? |
10 El que educa a los pueblos ¿no va a castigar? | El que instruye al hombre ¿no va a saber? |
10 Qui corripit gentes, non arguet, | qui docet hominem scientiam? |
10 Qui corripit gentes non arguet, | qui docet hominem scientiam? |
11 Sabe el Señor que los pensamientos del hombre | son insustanciales. |
11 Dominus scit cogitationes hominum, | quoniam vanae sunt. |
11 Dominus scit cogitationes hominum, | quoniam vanæ sunt. |
12 Dichoso el hombre a quien tú educas, | al que enseñas tu ley, |
12 Beatus homo, quem tu erudieris, Domine, | et de lege tua docueris eum, |
12 Beatus homo quem tu erudieris, Domine, | et de lege tua docueris eum: |
13 dándole descanso tras los años duros, | mientras al malvado le cavan la fosa. |
13 ut mitiges ei a diebus malis, | donec fodiatur peccatori fovea. |
13 ut mitiges ei a diebus malis, | donec fodiatur peccatori fovea. |
14 Porque el Señor no rechaza a su pueblo, | ni abandona su heredad: |
14 Quia non repellet Dominus plebem suam | et hereditatem suam non derelinquet. |
14 Quia non repellet Dominus plebem suam, | et hæreditatem suam non derelinquet, |
15 el juicio retornará a la justicia, | y la seguirán todos los rectos de corazón. |
15 Quia ad iustitiam revertetur iudicium, | et sequentur illam omnes, qui recto sunt corde. |
15 quoadusque justitia convertatur in judicium: | et qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde. |
16 ¿Quién se pone a mi favor | contra los perversos, | quién se coloca a mi lado | frente a los malhechores? |
16 Quis consurget mihi adversus malignantes, | aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem? |
16 Quis consurget mihi adversus malignantes? | aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem? |
17 Si el Señor no me hubiera auxiliado, | ya estaría yo habitando en el silencio. |
17 Nisi quia Dominus adiuvit me, | paulo minus habitasset in loco silentii anima mea. |
17 Nisi quia Dominus adjuvit me, | paulominus habitasset in inferno anima mea. |
18 Cuando pensaba que iba a tropezar, | tu misericordia, Señor, me sostenía; |
18 Si dicebam: “ Motus est pes meus ”, misericordia tua, Domine, sustentabat me. |
18 Si dicebam: Motus est pes meus: | misericordia tua, Domine, adjuvabat me. |
19 cuando se multiplican mis preocupaciones, | tus consuelos son mi delicia. |
19 In multitudine sollicitudinum mearum in corde meo, | consolationes tuae laetificaverunt animam meam. |
19 Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo, | consolationes tuæ lætificaverunt animam meam. |
20 ¿Podrá aliarse contigo un tribunal inicuo | que dicta injusticias en nombre de la ley? |
20 Numquid sociabitur tibi sedes iniquitatis, | quae fingit molestiam contra praeceptum? |
20 Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis, | qui fingis laborem in præcepto? |
21 Aunque atenten contra la vida del justo | y condenen a muerte al inocente, |
21 Irruunt in animam iusti | et sanguinem innocentem condemnant. |
21 Captabunt in animam justi, | et sanguinem innocentem condemnabunt. |
22 el Señor será mi alcázar, | Dios será mi roca de refugio. |
22 Et factus est mihi Dominus in praesidium, | et Deus meus in rupem refugii mei; |
22 Et factus est mihi Dominus in refugium, | et Deus meus in adjutorium spei meæ. |
23 Él les pagará su iniquidad, | los destruirá por sus maldades, | los destruirá el Señor, nuestro Dios. |
23 et reddet illis iniquitatem ipsorum | et in malitia eorum disperdet eos, |
23 Et reddet illis iniquitatem ipsorum, | et in malitia eorum disperdet eos: | disperdet illos Dominus Deus noster. |
|
24 disperdet illos Dominus Deus noster. |
|