Salmo 101

Nota: La numeración que utilizamos para los salmos es la misma que usa la liturgia (Vulgata).
En las biblias actuales es el número que aparece entre paréntesis cuando hay doble numeración del salmo.
- La Vulgata utiliza la numeración de acuerdo al texto de la Septuaginta (griego).
- La Nova Vulgata y la Biblia de la CEE utilizan la numeración de acuerdo al Texto Masorético (hebreo).

 

Referencias para los textos usados:
Biblia de la Conferencia Episcopal Española: https://conferenciaepiscopal.es/biblia/salmos/

 

C.E.E. NOVA VULGATA VULGATA CLEMENTINA
1 Oración de un afligido que, en su congoja, desahoga su pena ante el Señor. 1 Preces afflicti, qui defessus | angorem suum ante Dominum profundit. 1 Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam.
2 Señor, escucha mi oración, | que mi grito llegue hasta ti; 2 Domine, exaudi orationem meam, | et clamor meus ad te veniat. 2 Domine, exaudi orationem meam, | et clamor meus ad te veniat.
3 no me escondas tu rostro | el día de la desgracia. | Inclina tu oído hacia mí; | cuando te invoco, | escúchame enseguida. 3 Non abscondas faciem tuam a me; | in quacumque die tribulor, | inclina ad me aurem tuam. | In quacumque die invocavero te, | velociter exaudi me. 3 Non avertas faciem tuam a me: | in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam; | in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
4 Que mis días se desvanecen como humo, | mis huesos queman como brasas; 4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, | et ossa mea sicut cremium aruerunt. 4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, | et ossa mea sicut cremium aruerunt.
5 mi corazón está agostado como hierba, | me olvido de comer mi pan; 5 Percussum est ut fenum et aruit cor meum, | etenim oblitus sum comedere panem meum. 5 Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, | quia oblitus sum comedere panem meum.
6 con la violencia de mis quejidos, | se me pega la piel a los huesos. 6 A voce gemitus mei | adhaesit os meum carni meae. 6 A voce gemitus mei | adhæsit os meum carni meæ.
7 Estoy como lechuza en la estepa, | como búho entre ruinas; 7 Similis factus sum pellicano solitudinis, | factus sum sicut nycticorax in ruinis. 7 Similis factus sum pellicano solitudinis; | factus sum sicut nycticorax in domicilio.
8 estoy desvelado, gimiendo, | como pájaro sin pareja en el tejado. 8 Vigilavi et factus sum sicut passer solitarius in tecto. 8 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
9 Mis enemigos me insultan sin descanso; | furiosos contra mí, me maldicen. 9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, | exardescentes in me per me iurabant. 9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, | et qui laudabant me adversum me jurabant:
10 En vez de pan, como ceniza, | mezclo mi bebida con llanto, 10 Quia cinerem tamquam panem manducabam | et potum meum cum fletu miscebam, 10 quia cinerem tamquam panem manducabam, | et potum meum cum fletu miscebam,
11 por tu cólera y tu indignación, | porque me alzaste en vilo y me tiraste; 11 a facie irae et increpationis tuae, | quia elevans allisisti me. 11 a facie iræ et indignationis tuæ: | quia elevans allisisti me.
12 mis días son una sombra que se alarga, | me voy secando como la hierba. 12 Dies mei sicut umbra declinaverunt, | et ego sicut fenum arui. 12 Dies mei sicut umbra declinaverunt, | et ego sicut fœnum arui.
13 Tú, en cambio, permaneces para siempre, | y tu nombre de generación en generación. 13 Tu autem, Domine, in aeternum permanes, | et memoriale tuum in generationem et generationem. 13 Tu autem, Domine, in æternum permanes, | et memoriale tuum in generationem et generationem.
14 Levántate y ten misericordia de Sión, | que ya es hora y tiempo de misericordia. 14 Tu exsurgens misereberis Sion, | quia tempus miserendi eius, | quia venit tempus, 14 Tu exsurgens misereberis Sion, | quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus:
15 Tus siervos aman sus piedras, | se compadecen de sus ruinas; 15 quoniam placuerunt servis tuis lapides eius, | et pulveris eius miserentur. 15 quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, | et terræ ejus miserebuntur.
16 los gentiles temerán tu nombre; | los reyes del mundo, tu gloria. 16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, | et omnes reges terrae gloriam tuam, 16 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, | et omnes reges terræ gloriam tuam:
17 Cuando el Señor reconstruya Sión, | y aparezca en su gloria, 17 quia aedificavit Dominus Sion | et apparuit in gloria sua. 17 quia ædificavit Dominus Sion, | et videbitur in gloria sua.
18 y se vuelva a las súplicas de los indefensos, | y no desprecie sus peticiones. 18 Respexit in orationem inopum | et non sprevit precem eorum. 18 Respexit in orationem humilium | et non sprevit precem eorum.
19 Quede esto escrito para la generación futura, | y el pueblo que será creado alabará al Señor. 19 Scribantur haec pro generatione altera, | et populus, qui creabitur, laudabit Dominum. 19 Scribantur hæc in generatione altera, | et populus qui creabitur laudabit Dominum.
20 Que el Señor ha mirado desde su excelso santuario, | desde el cielo se ha fijado en la tierra, 20 Quia prospexit de excelso sanctuario suo, | Dominus de caelo in terram aspexit, 20 Quia prospexit de excelso sancto suo; | Dominus de cælo in terram aspexit:
21 para escuchar los gemidos de los cautivos | y librar a los condenados a muerte. 21 ut audiret gemitus compeditorum, ut solveret filios mortis; 21 ut audiret gemitus compeditorum; | ut solveret filios interemptorum:
22 Para anunciar en Sión el nombre del Señor, | y su alabanza en Jerusalén, 22 ut annuntient in Sion nomen Domini | et laudem eius in Ierusalem, 22 ut annuntient in Sion nomen Domini, | et laudem ejus in Jerusalem:
23 cuando se reúnan unánimes los pueblos | y los reyes para dar culto al Señor. 23 cum congregati fuerint populi in unum | et regna, ut serviant Domino. 23 in conveniendo populos in unum, et reges, | ut serviant Domino.
24 Él agotó mis fuerzas en el camino, | acortó mis días; 24 Humiliavit in via virtutem meam, | abbreviavit dies meos. | Dicam: “ Deus meus, 24 Respondit ei in via virtutis suæ: | Paucitatem dierum meorum nuntia mihi:
25 y yo dije: «Dios mío, no me arrebates en la mitad de mis días». | Tus años duran por todas las generaciones: 25 ne auferas me in dimidio dierum meorum; | in generationem et generationem sunt anni tui. 25 ne revoces me in dimidio dierum meorum, | in generationem et generationem anni tui.
26 al principio cimentaste la tierra, | y el cielo es obra de tus manos. 26 Initio terram fundasti; | et opera manuum tuarum sunt caeli. 26 Initio tu, Domine, terram fundasti, | et opera manuum tuarum sunt cæli.
27 Ellos perecerán, tú permaneces; | se gastarán como la ropa, | serán como un vestido que se muda. 27 Ipsi peribunt, tu autem permanes; | et omnes sicut vestimentum veterascent, | et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur. 27 Ipsi peribunt, tu autem permanes; | et omnes sicut vestimentum veterascent. | Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur;
28 Tú, en cambio, eres siempre el mismo, | tus años no se acabarán. 28 Tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. 28 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
29 Los hijos de tus siervos vivirán seguros, | su linaje durará en tu presencia. 29 Filii servorum tuorum habitabunt, | et semen eorum in conspectu tuo firmabitur ”. 29 Filii servorum tuorum habitabunt, | et semen eorum in sæculum dirigetur.
Visto 107 veces