1 Bendice, alma mía, al Señor: |¡Dios mío, qué grande eres! | Te vistes de belleza y majestad, |
1 Benedic, anima mea, Domino. | Domine Deus meus, magnificatus es vehementer! | Maiestatem et decorem induisti, |
1 Ipsi David. Benedic, anima mea, Domino: | Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. | Confessionem et decorem induisti, |
2 la luz te envuelve como un manto. | Extiendes los cielos como una tienda, |
2 amictus lumine sicut vestimento. | Extendens caelum sicut velum, |
2 amictus lumine sicut vestimento. | Extendens cælum sicut pellem, |
3 construyes tu morada sobre las aguas; | las nubes te sirven de carroza, | avanzas en las alas del viento; |
3 qui exstruis in aquis cenacula tua. | Qui ponis nubem ascensum tuum, | qui ambulas super pennas ventorum. |
3 qui tegis aquis superiora ejus: | qui ponis nubem ascensum tuum; | qui ambulas super pennas ventorum: |
4 los vientos te sirven de mensajeros; | el fuego llameante, de ministro. |
4 Qui facis angelos tuos spiritus | et ministros tuos ignem urentem. |
4 qui facis angelos tuos spiritus, | et ministros tuos ignem urentem. |
5 Asentaste la tierra sobre sus cimientos, | y no vacilará jamás; |
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam, | non inclinabitur in saeculum saeculi. |
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: | non inclinabitur in sæculum sæculi. |
6 la cubriste con el manto del océano, | y las aguas se posaron sobre las montañas; |
6 Abyssus sicut vestimentum operuit eam, | super montes stabant aquae. |
6 Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; | super montes stabunt aquæ. |
7 pero a tu bramido huyeron, | al fragor de tu trueno se precipitaron, |
7 Ab increpatione tua fugiunt, | a voce tonitrui tui formidant. |
7 Ab increpatione tua fugient; | a voce tonitrui tui formidabunt. |
8 mientras subían los montes y bajaban los valles: | cada cual al puesto asignado. |
8 Ascendunt in montes et descendunt in valles, | in locum, quem statuisti eis. |
8 Ascendunt montes, et descendunt campi, | in locum quem fundasti eis. |
9 Trazaste una frontera que no traspasarán, | y no volverán a cubrir la tierra. |
9 Terminum posuisti, quem non transgredientur, | neque convertentur operire terram. |
9 Terminum posuisti quem non transgredientur, | neque convertentur operire terram. |
10 De los manantiales sacas los ríos, | para que fluyan entre los montes; |
10 Qui emittis fontes in torrentes; | inter medium montium pertransibunt, |
10 Qui emittis fontes in convallibus; | inter medium montium pertransibunt aquæ. |
11 en ellos beben las fieras de los campos, | el asno salvaje apaga su sed; |
11 potabunt omnes bestias agri, | exstinguent onagri sitim suam. |
11 Potabunt omnes bestiæ agri; | expectabunt onagri in siti sua. |
12 junto a ellos habitan las aves del cielo, | y entre las frondas se oye su canto. |
12 Super ea volucres caeli habitabunt, | de medio ramorum dabunt voces. |
12 Super ea volucres cæli habitabunt; | de medio petrarum dabunt voces. |
13 Desde tu morada riegas los montes, | y la tierra se sacia de tu acción fecunda; |
13 Rigas montes de cenaculis tuis, | de fructu operum tuorum satias terram. |
13 Rigans montes de superioribus suis; | de fructu operum tuorum satiabitur terra: |
14 haces brotar hierba para los ganados, | y forraje para los que sirven al hombre. | Él saca pan de los campos, |
14 Producis fenum iumentis | et herbam servituti hominum, | educens panem de terra |
14 producens fœnum jumentis, | et herbam servituti hominum, | ut educas panem de terra, |
15 y vino que le alegra el corazón; | aceite que da brillo a su rostro, | y el pan que le da fuerzas. |
15 et vinum, quod laetificat cor hominis; | exhilarans faciem in oleo, | panis autem cor hominis confirmat. |
15 et vinum lætificet cor hominis: | ut exhilaret faciem in oleo, | et panis cor hominis confirmet. |
16 Se llenan de savia los árboles del Señor, | los cedros del Líbano que él plantó: |
16 Saturabuntur ligna Domini | et cedri Libani, quas plantavit. |
16 Saturabuntur ligna campi, | et cedri Libani quas plantavit: |
17 allí anidan los pájaros, | en su cima pone casa la cigüeña. |
17 Illic passeres nidificabunt, | erodii domus in vertice earum. |
17 illic passeres nidificabunt: | herodii domus dux est eorum. |
18 Los riscos son para las cabras, | las peñas son madriguera de erizos. |
18 Montes excelsi cervis, | petrae refugium hyracibus. |
18 Montes excelsi cervis; | petra refugium herinaciis. |
19 Hiciste la luna con sus fases, | el sol conoce su ocaso. |
19 Fecit lunam ad tempora signanda, | sol cognovit occasum suum. |
19 Fecit lunam in tempora; | sol cognovit occasum suum. |
20 Pones las tinieblas y viene la noche, | y rondan las fieras de la selva; |
20 Posuisti tenebras, et facta est nox: | in ipsa reptabunt omnes bestiae silvae, |
20 Posuisti tenebras, et facta est nox; | in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ: |
21 los cachorros del león rugen por la presa, | reclamando a Dios su comida. |
21 catuli leonum rugientes, ut rapiant | et quaerant a Deo escam sibi. |
21 catuli leonum rugientes ut rapiant, | et quærant a Deo escam sibi. |
22 Cuando brilla el sol, se retiran | y se tumban en sus guaridas; |
22 Oritur sol, et congregantur | et in cubilibus suis recumbunt. |
22 Ortus est sol, et congregati sunt, | et in cubilibus suis collocabuntur. |
23 el hombre sale a sus faenas, | a su labranza hasta el atardecer. |
23 Exit homo ad opus suum | et ad operationem suam usque ad vesperum. |
23 Exibit homo ad opus suum, | et ad operationem suam usque ad vesperum. |
24 Cuántas son tus obras, Señor, | y todas las hiciste con sabiduría; | la tierra está llena de tus criaturas. |
24 Quam multiplicata sunt opera tua, Domine! | Omnia in sapientia fecisti, | impleta est terra creatura tua. |
24 Quam magnificata sunt opera tua, Domine! | omnia in sapientia fecisti; | impleta est terra possessione tua. |
25 Ahí está el mar: ancho y dilatado, | en él bullen, sin número, | animales pequeños y grandes; |
25 Hoc mare magnum et spatiosum et latum: | illic reptilia, quorum non est numerus, | animalia pusilla cum magnis; |
25 Hoc mare magnum et spatiosum manibus; | illic reptilia quorum non est numerus: | animalia pusilla cum magnis. |
26 lo surcan las naves, y el Leviatán | que modelaste para que retoce. |
26 illic naves pertransibunt, | Leviathan, quem formasti ad ludendum cum eo. |
26 Illic naves pertransibunt; | draco iste quem formasti ad illudendum ei. |
27 Todos ellos aguardan | a que les eches comida a su tiempo: |
27 Omnia a te exspectant, | ut des illis escam in tempore suo. |
27 Omnia a te expectant | ut des illis escam in tempore. |
28 se la echas, y la atrapan; | abres tu mano, y se sacian de bienes; |
28 Dante te illis, colligent, | aperiente te manum tuam, implebuntur bonis. |
28 Dante te illis, colligent; | aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate. |
29 escondes tu rostro, y se espantan; | les retiras el aliento, y expiran | y vuelven a ser polvo; |
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur; | auferes spiritum eorum, et deficient | et in pulverem suum revertentur. |
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur; | auferes spiritum eorum, et deficient, | et in pulverem suum revertentur. |
30 envías tu espíritu, y los creas, | y repueblas la faz de la tierra. |
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur, | et renovabis faciem terrae. |
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur, | et renovabis faciem terræ. |
31 Gloria a Dios para siempre, | goce el Señor con sus obras; |
31 Sit gloria Domini in saeculum; | laetetur Dominus in operibus suis. |
31 Sit gloria Domini in sæculum; | lætabitur Dominus in operibus suis. |
32 cuando él mira la tierra, ella tiembla; | cuando toca los montes, humean. |
32 Qui respicit terram et facit eam tremere, | qui tangit montes, et fumigant. |
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere; | qui tangit montes, et fumigant. |
33 Cantaré al Señor, | tocaré para mi Dios mientras exista: |
33 Cantabo Domino in vita mea, | psallam Deo meo quamdiu sum. |
33 Cantabo Domino in vita mea; | psallam Deo meo quamdiu sum. |
34 que le sea agradable mi poema, | y yo me alegraré con el Señor. |
34 Iucundum sit ei eloquium meum, | ego vero delectabor in Domino. |
34 Jucundum sit ei eloquium meum; | ego vero delectabor in Domino. |
35 Que se acaben los pecadores en la tierra, | que los malvados no existan más. | ¡Bendice, alma mía, al Señor! | ¡Aleluya! |
35 Deficiant peccatores a terra | et iniqui, ita ut non sint. | Benedic, anima mea, Domino. |
35 Deficiant peccatores a terra, | et iniqui, ita ut non sint. | Benedic, anima mea, Domino. |