1 Al Director. A Yedutún. Salmo de David. |
1 Magistro chori, Idithun. PSALMUS. David. |
1 In finem, ipsi Idithun. Canticum David. |
2 Yo me dije: «Vigilaré mi proceder, | para no pecar con mi lengua; | pondré una mordaza a mi boca | mientras el impío esté presente». |
2 Dixi: “ Custodiam vias meas, | ut non delinquam in lingua mea; | ponam ori meo custodiam, | donec consistit peccator adversum me ”. |
2 Dixi: Custodiam vias meas: | ut non delinquam in lingua mea. | Posui ori meo custodiam, | cum consisteret peccator adversum me. |
3 Guardé silencio resignado, | enmudecí sin provecho; | pero mi herida empeoró. |
3 Tacens obmutui et silui absque ullo bono, | et dolor meus renovatus est. |
3 Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis; | et dolor meus renovatus est. |
4 Y el corazón me ardía por dentro; | pensándolo me requemaba, | hasta que solté la lengua: |
4 Concaluit cor meum intra me, | et in meditatione mea exarsit ignis. |
4 Concaluit cor meum intra me; | et in meditatione mea exardescet ignis. |
5 «Señor, dame a conocer mi fin | y cuál es la medida de mis años, | para que comprenda lo caduco que soy». |
5 Locutus sum in lingua mea: | “ Notum fac mihi, Domine, finem meum; | et numerum dierum meorum quis est, | ut sciam quam brevis sit vita mea ”. |
5 Locutus sum in lingua mea: | Notum fac mihi, Domine, finem meum, | et numerum dierum meorum quis est, | ut sciam quid desit mihi. |
6 Me concediste un palmo de vida, | mis días son nada ante ti; | el hombre no dura más que un soplo, (Pausa) |
6 Ecce paucorum palmorum fecisti dies meos, | et spatium vitae meae tamquam nihilum ante te. | Etenim universa vanitas omnis homo constitutus est. |
6 Ecce mensurabiles posuisti dies meos, | et substantia mea tamquam nihilum ante te. | Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. |
7 el hombre pasa como una sombra, | por un soplo se afana, | atesora sin saber para quién. |
7 Etenim ut imago pertransit homo. | Etenim vanitas est et concitatur; | thesaurizat et ignorat quis congregabit ea. |
7 Verumtamen in imagine pertransit homo; | sed et frustra conturbatur: | thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea. |
8 Y ahora, Señor, ¿qué esperanza me queda? | Tú eres mi confianza. |
8 Et nunc quae est exspectatio mea, Domine? | Spes mea apud te est. |
8 Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus? | et substantia mea apud te est. |
9 Líbrame de mis inquietudes, | no me hagas la burla de los necios. |
9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me, | opprobrium insipienti ne ponas me. |
9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me: | opprobrium insipienti dedisti me. |
10 Enmudezco, no abro la boca, | porque eres tú quien lo ha hecho. |
10 Obmutui et non aperiam os meum, | quoniam tu fecisti. |
10 Obmutui, et non aperui os meum, | quoniam tu fecisti; |
11 Aparta de mí tus golpes, | que el ímpetu de tu mano me acaba. |
11 Amove a me plagas tuas: | ab ictu manus tuae ego defeci. |
11 amove a me plagas tuas. |
12 Escarmientas al hombre castigando su culpa; | como una polilla roes sus tesoros; | el hombre no es más que un soplo. (Pausa) |
12 In increpationibus, propter iniquitatem, corripuisti hominem, | et tabescere fecisti, sicut tinea, desiderabilia eius. | Etenim vanitas omnis homo. |
12 A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus: | propter iniquitatem corripuisti hominem. | Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus: | verumtamen vane conturbatur omnis homo. |
13 Escucha, Señor, mi oración, | haz caso de mis gritos, | no seas sordo a mi llanto; | porque yo soy huésped tuyo, | forastero como todos mis padres. |
13 Exaudi orationem meam, Domine, | et clamorem meum auribus percipe. | Ad lacrimas meas ne obsurdescas, | quoniam advena ego sum apud te, | peregrinus sicut omnes patres mei. |
13 Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam; | auribus percipe lacrimas meas. | Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te, | et peregrinus sicut omnes patres mei. |
14 Aplácate, dame respiro, | antes de que pase y no exista. |
14 Avertere a me, ut refrigerer, | priusquam abeam et non sim amplius. |
14 Remitte mihi, ut refrigerer | priusquam abeam et amplius non ero. |