1 Al Director. Salmo de David. |
1 Magistro chori. David. PSALMUS. |
1 In finem. Psalmus ipsi David. |
2 Yo esperaba con ansia al Señor; | él se inclinó y escuchó mi grito: |
2 Exspectans exspectavi Dominum, | et intendit mihi. |
2 Exspectans exspectavi Dominum, | et intendit mihi. |
3 me levantó de la fosa fatal, | de la charca fangosa; | afianzó mis pies sobre roca, | y aseguró mis pasos; |
3 Et exaudivit clamorem meum | et eduxit me de lacu miseriae et de luto faecis; | et statuit super petram pedes meos | et firmavit gressus meos. |
3 Et exaudivit preces meas, | et eduxit me de lacu miseriæ et de luto fæcis. | Et statuit super petram pedes meos, | et direxit gressus meos. |
4 me puso en la boca un cántico nuevo, | un himno a nuestro Dios. | Muchos, al verlo, quedaron sobrecogidos | y confiaron en el Señor. |
4 Et immisit in os meum canticum novum, | carmen Deo nostro. | Videbunt multi et timebunt | et sperabunt in Domino. |
4 Et immisit in os meum canticum novum, | carmen Deo nostro. | Videbunt multi, et timebunt, | et sperabunt in Domino. |
5 Dichoso el hombre que ha puesto | su confianza en el Señor, | y no acude a los idólatras, | que se extravían con engaños. |
5 Beatus vir, qui posuit Dominum spem suam | et non respexit superbos et declinantes in mendacium. |
5 Beatus vir cujus est nomen Domini spes ejus, | et non respexit in vanitates et insanias falsas. |
6 Cuántas maravillas has hecho, | Señor, Dios mío, | cuántos planes en favor nuestro; | nadie se te puede comparar. | Intento proclamarlas, decirlas, | pero superan todo número. |
6 Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua, | et cogitationes tuas pro nobis: non est qui similis sit tibi. | Si nuntiare et eloqui voluero, | multiplicabuntur super numerum. |
6 Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua; | et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi. | Annuntiavi et locutus sum: | multiplicati sunt super numerum. |
7 Tú no quieres sacrificios ni ofrendas, | y, en cambio, me abriste el oído; | no pides holocaustos ni sacrificios expiatorios; |
7 Sacrificium et oblationem noluisti, | aures autem fodisti mihi. | Holocaustum et pro peccato non postulasti, |
7 Sacrificium et oblationem noluisti; | aures autem perfecisti mihi. | Holocaustum et pro peccato non postulasti; |
8 entonces yo digo: «Aquí estoy | —como está escrito en mi libro— |
8 tunc dixi: “ Ecce venio. | In volumine libri scriptum est de me. |
8 tunc dixi: Ecce venio. | In capite libri scriptum est de me, |
9 para hacer tu voluntad. | Dios mío, lo quiero, y llevo tu ley en las entrañas». |
9 Facere voluntatem tuam, | Deus meus, volui; | et lex tua in praecordiis meis ”. |
9 ut facerem voluntatem tuam. | Deus meus, volui, | et legem tuam in medio cordis mei. |
10 He proclamado tu justicia | ante la gran asamblea; | no he cerrado los labios, Señor, tú lo sabes. |
10 Annuntiavi iustitiam tuam in ecclesia magna; | ecce labia mea non prohibebo, Domine, tu scisti. |
10 Annuntiavi justitiam tuam in ecclesia magna; | ecce labia mea non prohibebo: Domine, tu scisti. |
11 No me he guardado en el pecho tu justicia, | he contado tu fidelidad y tu salvación, | no he negado tu misericordia y tu lealtad | ante la gran asamblea. |
11 Iustitiam tuam non abscondi in corde meo, | veritatem tuam et salutare tuum dixi. | Non abscondi misericordiam tuam | et veritatem tuam ab ecclesia magna. |
11 Justitiam tuam non abscondi in corde meo; | veritatem tuam et salutare tuum dixi; | non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio multo. |
12 Tú, Señor, no me cierres tus entrañas; | que tu misericordia y tu lealtad me guarden siempre, |
12 Tu autem, Domine, ne prohibeas miserationes tuas a me; | misericordia tua et veritas tua semper suscipiant me, |
12 Tu autem, Domine, ne longe facias miserationes tuas a me; | misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me. |
13 porque me cercan desgracias sin cuento. | Se me echan encima mis culpas, y no puedo ver; | son más que los pelos de mi cabeza, | y me falta el valor. |
13 quoniam circumdederunt me mala, quorum non est numerus; | comprehenderunt me iniquitates meae, | et non potui videre. | Multiplicatae sunt super capillos capitis mei, | et cor meum dereliquit me. |
13 Quoniam circumdederunt me mala quorum non est numerus; | comprehenderunt me iniquitates meæ, et non potui ut viderem. | Multiplicatæ sunt super capillos capitis mei, | et cor meum dereliquit me. |
14 Señor, dígnate librarme; | Señor, date prisa en socorrerme. |
14 Complaceat tibi, Domine, ut eruas me; | Domine, ad adiuvandum me festina. |
14 Complaceat tibi, Domine, ut eruas me; | Domine, ad adjuvandum me respice. |
15 Queden confundidos y avergonzados | los que intentan quitarme la vida; | retrocedan y queden aturdidos | los que desean mi daño. |
15 Confundantur et revereantur simul, | qui quaerunt animam meam, ut auferant eam. | Avertantur retrorsum et erubescant, | qui volunt mihi mala. |
15 Confundantur et revereantur simul, | qui quærunt animam meam ut auferant eam; | convertantur retrorsum et revereantur, | qui volunt mihi mala. |
16 Vuelvan atrás avergonzados | los que se burlan de mí. |
16 Obstupescant propter confusionem suam, | qui dicunt mihi: “ Euge, euge ”. |
16 Ferant confestim confusionem suam, | qui dicunt mihi: Euge, euge! |
17 Alégrense y gocen contigo | todos los que te buscan; | digan siempre: «Grande es el Señor», | los que desean tu salvación. |
17 Exsultent et laetentur in te omnes quaerentes te; | et dicant semper: “ Magnificetur Dominus ”, | qui diligunt salutare tuum. |
17 Exsultent et lætentur super te omnes quærentes te; | et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum. |
18 Yo soy pobre y desgraciado, | pero el Señor se cuida de mí; | tú eres mi auxilio y mi liberación: | Dios mío, no tardes. |
18 Ego autem egenus et pauper sum; | Dominus sollicitus est mei. | Adiutor meus et liberator meus tu es; | Deus meus, ne tardaveris. |
18 Ego autem mendicus sum et pauper; | Dominus sollicitus est mei. | Adjutor meus et protector meus tu es; | Deus meus, ne tardaveris. |