1 Al Director. Con instrumentos de cuerda. Poema de David. |
1 Magistro chori. Fidibus. Maskil. David. |
1 In finem, in carminibus. Intellectus David. |
2 Dios mío, escucha mi oración, | no te cierres a mi súplica; |
2 Auribus percipe, Deus, orationem meam | et ne abscondaris a deprecatione mea; |
2 Exaudi, Deus, orationem meam, | et ne despexeris deprecationem meam: |
3 hazme caso y respóndeme. Me agitan mis ansiedades, |
3 intende mihi et exaudi me. | Excussus sum in meditatione mea et conturbatus sum |
3 intende mihi, et exaudi me. | Contristatus sum in exercitatione mea, | et conturbatus sum |
4 me turba la voz del enemigo, | los gritos del malvado. | Descargan sobre mí calamidades | y me atacan con furia. |
4 a voce inimici et a tribulatione peccatoris. | Quoniam devolverunt in me iniquitatem | et in ira molesti erant mihi. |
4 a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. | Quoniam declinaverunt in me iniquitates, | et in ira molesti erant mihi. |
5 Se agita mi corazón, | me sobrecoge un pavor mortal, |
5 Cor meum torquetur intra me, | et formido mortis cecidit super me. |
5 Cor meum conturbatum est in me, | et formido mortis cecidit super me. |
6 me asalta el temor y el terror, | me cubre el espanto. |
6 Timor et tremor venerunt super me, et contexit me pavor. - |
6 Timor et tremor venerunt super me, | et contexerunt me tenebræ. |
7 Y pienso: «¡Quién me diera alas de paloma | para volar y posarme! |
7 Et dixi: “ Quis dabit mihi pennas sicut columbae, | et volabo et requiescam? |
7 Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbæ, | et volabo, et requiescam? |
8 Emigraría lejos, | habitaría en el desierto, (Pausa) |
8 Ecce elongabo fugiens | et manebo in solitudine. |
8 Ecce elongavi fugiens, | et mansi in solitudine. |
9 esperaría en el que puede salvarme | del huracán y la tormenta». |
9 Exspectabo eum, qui salvum me faciat | a spiritu procellae et tempestate ”. |
9 Exspectabam eum qui salvum me fecit | a pusillanimitate spiritus, et tempestate. |
10 ¡Destrúyelos, Señor, | confunde sus lenguas! | Pues veo en la ciudad violencia y discordia: |
10 Dissipa, Domine, divide linguas eorum, | quoniam vidi violentiam et contentionem in civitate. |
10 Præcipita, Domine; divide linguas eorum: | quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate. |
11 día y noche hacen la ronda sobre sus murallas; | en su recinto, crimen e injusticia; |
11 Die ac nocte circumeunt eam super muros eius, |
11 Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas; | et labor in medio ejus, |
12 dentro de ella, calamidades; | no se apartan de su plaza | la crueldad y el engaño. |
12 iniquitas et labor et insidiae in medio eius; | et non defecit de plateis eius fraudulentia et dolus. |
12 et injustitia: | et non defecit de plateis ejus usura et dolus. |
13 Si mi enemigo me injuriase, | lo aguantaría; | si mi adversario se alzase contra mí, | me escondería de él; |
13 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, | sustinuissem utique; | et si is qui oderat me, super me magnificatus fuisset, | abscondissem me forsitan ab eo. |
13 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, | sustinuissem utique. | Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset, | abscondissem me forsitan ab eo. |
14 pero eres tú, mi compañero, | mi amigo y confidente, |
14 Tu vero, homo coaequalis meus, | familiaris meus et notus meus, |
14 Tu vero homo unanimis, | dux meus, et notus meus: |
15 a quien me unía una dulce intimidad: | juntos íbamos entre el bullicio por la casa de Dios. |
15 qui simul habuimus dulce consortium: | in domo Dei ambulavimus in concursu. |
15 qui simul mecum dulces capiebas cibos; | in domo Dei ambulavimus cum consensu. |
16 ¡Que los sorprenda la muerte, | desciendan vivos al abismo, | pues la maldad habita en ellos! |
16 Veniat mors super illos, | et descendant in infernum viventes, | quoniam nequitiae in habitaculis eorum, | in medio eorum. |
16 Veniat mors super illos, | et descendant in infernum viventes: | quoniam nequitiæ in habitaculis eorum, in medio eorum. |
17 Pero yo invoco a Dios, | y el Señor me salva: |
17 Ego autem ad Deum clamabo, | et Dominus salvabit me. |
17 Ego autem ad Deum clamavi, | et Dominus salvabit me. |
18 por la tarde, en la mañana, al mediodía, | me quejo gimiendo. | Dios escucha mi voz: |
18 Vespere et mane et meridie meditabor et ingemiscam, | et exaudiet vocem meam. |
18 Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo; | et exaudiet vocem meam. |
19 en paz rescata mi alma | de la guerra que me hacen, | porque son muchos contra mí. |
19 Redimet in pace animam meam ab his, qui impugnant me, | quoniam in multis sunt adversum me. |
19 Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi: | quoniam inter multos erant mecum. |
20 Dios me escucha, los humilla | el que reina desde siempre. (Pausa) Porque no quieren enmendarse | ni temen a Dios. |
20 Exaudiet Deus et humiliabit illos, | qui est ante saecula. | Non enim est illis commutatio, | et non timuerunt Deum. |
20 Exaudiet Deus, et humiliabit illos, | qui est ante sæcula. | Non enim est illis commutatio, | et non timuerunt Deum. |
21 Levantan la mano contra su aliado, | violando los pactos; |
21 Extendit manum suam in socios; | contaminavit foedus suum. |
21 Extendit manum suam in retribuendo; | contaminaverunt testamentum ejus: |
22 su boca es más blanda que la manteca, | pero desean la guerra; | sus palabras son más suaves que el aceite, | pero son puñales. |
22 Lene super butyrum est os eius, | pugna autem cor illius: | molliti sunt sermones eius super oleum, | et ipsi sunt gladii destricti. - |
22 divisi sunt ab ira vultus ejus, | et appropinquavit cor illius. | Molliti sunt sermones ejus super oleum; | et ipsi sunt jacula. |
23 Encomienda a Dios tus afanes, | que él te sustentará; | no permitirá jamás que el justo caiga. |
23 Iacta super Dominum curam tuam, | et ipse te enutriet; | non dabit in aeternum fluctuationem iusto. |
23 Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet; | non dabit in æternum fluctuationem justo. |
24 Tú, Dios mío, los harás bajar a ellos | a la fosa profunda. | Los traidores y sanguinarios | no cumplirán ni la mitad de sus años. | Pero yo confío en ti, Señor. |
24 Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. | Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos; | ego autem sperabo in te, Domine. |
24 Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. | Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos; | ego autem sperabo in te, Domine. |