Salmo 54

Nota: La numeración que utilizamos para los salmos es la misma que usa la liturgia (Vulgata).
En las biblias actuales es el número que aparece entre paréntesis cuando hay doble numeración del salmo.
- La Vulgata utiliza la numeración de acuerdo al texto de la Septuaginta (griego).
- La Nova Vulgata y la Biblia de la CEE utilizan la numeración de acuerdo al Texto Masorético (hebreo).

 

Referencias para los textos usados:
Biblia de la Conferencia Episcopal Española: https://conferenciaepiscopal.es/biblia/salmos/

 

C.E.E. NOVA VULGATA VULGATA CLEMENTINA
1 Al Director. Con instrumentos de cuerda. Poema de David. 1 Magistro chori. Fidibus. Maskil. David. 1 In finem, in carminibus. Intellectus David.
2 Dios mío, escucha mi oración, | no te cierres a mi súplica; 2 Auribus percipe, Deus, orationem meam | et ne abscondaris a deprecatione mea; 2 Exaudi, Deus, orationem meam, | et ne despexeris deprecationem meam:
3 hazme caso y respóndeme. Me agitan mis ansiedades, 3 intende mihi et exaudi me. | Excussus sum in meditatione mea et conturbatus sum 3 intende mihi, et exaudi me. | Contristatus sum in exercitatione mea, | et conturbatus sum
4 me turba la voz del enemigo, | los gritos del malvado. | Descargan sobre mí calamidades | y me atacan con furia. 4 a voce inimici et a tribulatione peccatoris. | Quoniam devolverunt in me iniquitatem | et in ira molesti erant mihi. 4 a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. | Quoniam declinaverunt in me iniquitates, | et in ira molesti erant mihi.
5 Se agita mi corazón, | me sobrecoge un pavor mortal, 5 Cor meum torquetur intra me, | et formido mortis cecidit super me. 5 Cor meum conturbatum est in me, | et formido mortis cecidit super me.
6 me asalta el temor y el terror, | me cubre el espanto. 6 Timor et tremor venerunt super me, et contexit me pavor. - 6 Timor et tremor venerunt super me, | et contexerunt me tenebræ.
7 Y pienso: «¡Quién me diera alas de paloma | para volar y posarme! 7 Et dixi: “ Quis dabit mihi pennas sicut columbae, | et volabo et requiescam? 7 Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbæ, | et volabo, et requiescam?
8 Emigraría lejos, | habitaría en el desierto, (Pausa) 8 Ecce elongabo fugiens | et manebo in solitudine. 8 Ecce elongavi fugiens, | et mansi in solitudine.
9 esperaría en el que puede salvarme | del huracán y la tormenta». 9 Exspectabo eum, qui salvum me faciat | a spiritu procellae et tempestate ”. 9 Exspectabam eum qui salvum me fecit | a pusillanimitate spiritus, et tempestate.
10 ¡Destrúyelos, Señor, | confunde sus lenguas! | Pues veo en la ciudad violencia y discordia: 10 Dissipa, Domine, divide linguas eorum, | quoniam vidi violentiam et contentionem in civitate. 10 Præcipita, Domine; divide linguas eorum: | quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate.
11 día y noche hacen la ronda sobre sus murallas; | en su recinto, crimen e injusticia; 11 Die ac nocte circumeunt eam super muros eius, 11 Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas; | et labor in medio ejus,
12 dentro de ella, calamidades; | no se apartan de su plaza | la crueldad y el engaño. 12 iniquitas et labor et insidiae in medio eius; | et non defecit de plateis eius fraudulentia et dolus. 12 et injustitia: | et non defecit de plateis ejus usura et dolus.
13 Si mi enemigo me injuriase, | lo aguantaría; | si mi adversario se alzase contra mí, | me escondería de él; 13 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, | sustinuissem utique; | et si is qui oderat me, super me magnificatus fuisset, | abscondissem me forsitan ab eo. 13 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, | sustinuissem utique. | Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset, | abscondissem me forsitan ab eo.
14 pero eres tú, mi compañero, | mi amigo y confidente, 14 Tu vero, homo coaequalis meus, | familiaris meus et notus meus, 14 Tu vero homo unanimis, | dux meus, et notus meus:
15 a quien me unía una dulce intimidad: | juntos íbamos entre el bullicio por la casa de Dios. 15 qui simul habuimus dulce consortium: | in domo Dei ambulavimus in concursu. 15 qui simul mecum dulces capiebas cibos; | in domo Dei ambulavimus cum consensu.
16 ¡Que los sorprenda la muerte, | desciendan vivos al abismo, | pues la maldad habita en ellos! 16 Veniat mors super illos, | et descendant in infernum viventes, | quoniam nequitiae in habitaculis eorum, | in medio eorum. 16 Veniat mors super illos, | et descendant in infernum viventes: | quoniam nequitiæ in habitaculis eorum, in medio eorum.
17 Pero yo invoco a Dios, | y el Señor me salva: 17 Ego autem ad Deum clamabo, | et Dominus salvabit me. 17 Ego autem ad Deum clamavi, | et Dominus salvabit me.
18 por la tarde, en la mañana, al mediodía, | me quejo gimiendo. | Dios escucha mi voz: 18 Vespere et mane et meridie meditabor et ingemiscam, | et exaudiet vocem meam. 18 Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo; | et exaudiet vocem meam.
19 en paz rescata mi alma | de la guerra que me hacen, | porque son muchos contra mí. 19 Redimet in pace animam meam ab his, qui impugnant me, | quoniam in multis sunt adversum me. 19 Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi: | quoniam inter multos erant mecum.
20 Dios me escucha, los humilla | el que reina desde siempre. (Pausa) Porque no quieren enmendarse | ni temen a Dios. 20 Exaudiet Deus et humiliabit illos, | qui est ante saecula. | Non enim est illis commutatio, | et non timuerunt Deum. 20 Exaudiet Deus, et humiliabit illos, | qui est ante sæcula. | Non enim est illis commutatio, | et non timuerunt Deum.
21 Levantan la mano contra su aliado, | violando los pactos; 21 Extendit manum suam in socios; | contaminavit foedus suum. 21 Extendit manum suam in retribuendo; | contaminaverunt testamentum ejus:
22 su boca es más blanda que la manteca, | pero desean la guerra; | sus palabras son más suaves que el aceite, | pero son puñales. 22 Lene super butyrum est os eius, | pugna autem cor illius: | molliti sunt sermones eius super oleum, | et ipsi sunt gladii destricti. - 22 divisi sunt ab ira vultus ejus, | et appropinquavit cor illius. | Molliti sunt sermones ejus super oleum; | et ipsi sunt jacula.
23 Encomienda a Dios tus afanes, | que él te sustentará; | no permitirá jamás que el justo caiga. 23 Iacta super Dominum curam tuam, | et ipse te enutriet; | non dabit in aeternum fluctuationem iusto. 23 Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet; | non dabit in æternum fluctuationem justo.
24 Tú, Dios mío, los harás bajar a ellos | a la fosa profunda. | Los traidores y sanguinarios | no cumplirán ni la mitad de sus años. | Pero yo confío en ti, Señor. 24 Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. | Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos; | ego autem sperabo in te, Domine. 24 Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. | Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos; | ego autem sperabo in te, Domine.
Visto 118 veces