1 Al Director. Sobre «Los lirios». De David. |
1 Magistro chori. Secundum " Lilia... ". David. |
1 In finem, pro iis qui commutabuntur. David. |
2 Dios mío, sálvame, | que me llega el agua al cuello: |
2 Salvum me fac, Deus, | quoniam venerunt aquae usque ad guttur meum. |
2 Salvum me fac, Deus, | quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam. |
3 me estoy hundiendo en un cieno profundo | y no puedo hacer pie; | he entrado en la hondura del agua, | me arrastra la corriente. |
3 Infixus sum in limo profundi, et non est substantia; | veni in profunda aquarum, et fluctus demersit me. |
3 Infixus sum in limo profundi et non est substantia. | Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me. |
4 Estoy agotado de gritar, | tengo ronca la garganta; | se me nublan los ojos | de tanto aguardar a mi Dios. |
4 Laboravi clamans, raucae factae sunt fauces meae; | defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum. |
4 Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; | defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum. |
5 Más que los pelos de mi cabeza | son los que me odian sin razón; | numerosos los que me atacan injustamente. | ¿Es que voy a devolver lo que no he robado? |
5 Multiplicati sunt super capillos capitis mei, | qui oderunt me gratis. | Confortati sunt, qui persecuti sunt me inimici mei mendaces; | quae non rapui, tunc exsolvebam. |
5 Multiplicati sunt super capillos capitis mei | qui oderunt me gratis. | Confortati sunt qui persecuti sunt me | inimici mei injuste; | quæ non rapui, tunc exsolvebam. |
6 Dios mío, tú conoces mi ignorancia, | no se te ocultan mis delitos. |
6 Deus, tu scis insipientiam meam, | et delicta mea a te non sunt abscondita. |
6 Deus, tu scis insipientiam meam; | et delicta mea a te non sunt abscondita. |
7 Que por mi causa no queden defraudados | los que esperan en ti, Señor, | Señor del universo. | Que por mi causa no se avergüencen | los que te buscan, Dios de Israel. |
7 Non erubescant in me, qui exspectant te, | Domine, Domine virtutum. | Non confundantur super me, | qui quaerunt te, Deus Israel. |
7 Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum; | non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël. |
8 Por ti he aguantado afrentas, | la vergüenza cubrió mi rostro. |
8 Quoniam propter te sustinui opprobrium, | operuit confusio faciem meam; |
8 Quoniam propter te sustinui opprobrium; | operuit confusio faciem meam. |
9 Soy un extraño para mis hermanos, | un extranjero para los hijos de mi madre. |
9 extraneus factus sum fratribus meis | et peregrinus filiis matris meae. |
9 Extraneus factus sum fratribus meis, | et peregrinus filiis matris meæ. |
10 Porque me devora el celo de tu templo, | y las afrentas con que te afrentan caen sobre mí. |
10 Quoniam zelus domus tuae comedit me, | et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me. |
10 Quoniam zelus domus tuæ comedit me, | et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me. |
11 Cuando me aflijo con ayunos, | se burlan de mí. |
11 Et flevi in ieiunio animam meam, | et factum est in opprobrium mihi. |
11 Et operui in jejunio animam meam, | et factum est in opprobrium mihi. |
12 Cuando me visto de saco, | se ríen de mí; |
12 Et posui vestimentum meum cilicium, | et factus sum illis in parabolam. |
12 Et posui vestimentum meum cilicium; | et factus sum illis in parabolam. |
13 sentados a la puerta, cuchichean; | mientras beben vino me sacan coplas. |
13 Adversum me loquebantur, qui sedebant in porta, | et in me canebant, qui bibebant vinum. |
13 Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, | et in me psallebant qui bibebant vinum. |
14 Pero mi oración se dirige a ti, | Señor, el día de tu favor; | que me escuche tu gran bondad, | que tu fidelidad me ayude: |
14 Ego vero orationem meam ad te, Domine, | in tempore beneplaciti, Deus. | In multitudine misericordiae tuae exaudi me, | in veritate salutis tuae. |
14 Ego vero orationem meam ad te, Domine; | tempus beneplaciti, Deus. | In multitudine misericordiæ tuæ, | exaudi me in veritate salutis tuæ. |
15 arráncame del cieno, que no me hunda; | líbrame de los que me aborrecen, | y de las aguas sin fondo. |
15 Eripe me de luto, ut non infigar, | eripiar ab iis, qui oderunt me, | et de profundis aquarum. |
15 Eripe me de luto, ut non infigar; | libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum. |
16 Que no me arrastre la corriente, | que no me trague el torbellino, | que no se cierre la poza sobre mí. |
16 Non me demergat fluctus aquarum, | neque absorbeat me profundum, | neque urgeat super me puteus os suum. |
16 Non me demergat tempestas aquæ, | neque absorbeat me profundum, | neque urgeat super me puteus os suum. |
17 Respóndeme, Señor, con la bondad de tu gracia; | por tu gran compasión, vuélvete hacia mí; |
17 Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua; | secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me. |
17 Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua; | secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me. |
18 no escondas tu rostro a tu siervo: | estoy en peligro, respóndeme enseguida. |
18 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo; | quoniam tribulor, velociter exaudi me. |
18 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo; | quoniam tribulor, velociter exaudi me. |
19 Acércate a mí, rescátame, | líbrame de mis enemigos. |
19 Accede ad animam meam, vindica eam, | propter inimicos meos redime me. |
19 Intende animæ meæ, et libera eam; | propter inimicos meos, eripe me. |
20 Estás viendo mi afrenta, | mi vergüenza y mi deshonra; | a tu vista están los que me acosan. |
20 Tu scis opprobrium meum | et confusionem meam et reverentiam meam. - | In conspectu tuo sunt omnes, qui tribulant me; |
20 Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam; |
21 La afrenta me destroza el corazón, y desfallezco. | Espero compasión, y no la hay; | consoladores, y no los encuentro. |
21 opprobrium contrivit cor meum, et elangui. | Et sustinui, qui simul contristaretur, et non fuit, | et qui consolaretur, et non inveni. |
21 in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. | Improperium exspectavit cor meum et miseriam: | et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit; | et qui consolaretur, et non inveni. |
22 En mi comida me echaron hiel, | para mi sed me dieron vinagre. |
22 Et dederunt in escam meam fel | et in siti mea potaverunt me aceto. |
22 Et dederunt in escam meam fel, | et in siti mea potaverunt me aceto. |
23 Que su mesa se torne una trampa, | un castigo y un lazo. |
23 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum | et in retributiones et in scandalum. |
23 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, | et in retributiones, et in scandalum. |
24 Que se nublen sus ojos y no vean, | y sus lomos flaqueen sin cesar. |
24 Obscurentur oculi eorum, ne videant, | et lumbos eorum semper infirma. |
24 Obscurentur oculi eorum, ne videant, | et dorsum eorum semper incurva. |
25 Descarga sobre ellos tu furor, | que el incendio de tu ira los alcance. |
25 Effunde super eos iram tuam, | et furor irae tuae comprehendat eos. |
25 Effunde super eos iram tuam, | et furor iræ tuæ comprehendat eos. |
26 Que su campamento quede desierto | y nadie habite en sus tiendas. |
26 Fiat commoratio eorum deserta, | et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet. |
26 Fiat habitatio eorum deserta, | et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet. |
27 Porque acosan al que tú heriste | y aumentan el dolor del que tú golpeaste. |
27 Quoniam, quem tu percussisti, persecuti sunt, | et super dolorem eius, quem vulnerasti, addiderunt. |
27 Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, | et super dolorem vulnerum meorum addiderunt. |
28 Añade culpa a sus culpas | y no accedan a tu justicia. |
28 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, | et non veniant ad iustitiam tuam. |
28 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, | et non intrent in justitiam tuam. |
29 Sean borrados del libro de los vivos, | y no sean inscritos con los justos. |
29 Deleantur de libro viventium | et cum iustis non scribantur. |
29 Deleantur de libro viventium, | et cum justis non scribantur. |
30 Yo soy un pobre malherido; | Dios mío, tu salvación me levante. |
30 Ego autem sum pauper et dolens; | salus tua, Deus, suscipit me. |
30 Ego sum pauper et dolens; | salus tua, Deus, suscepit me. |
31 Alabaré el nombre de Dios con cantos, | proclamaré su grandeza con acción de gracias; |
31 Laudabo nomen Dei cum cantico | et magnificabo eum in laude. |
31 Laudabo nomen Dei cum cantico, | et magnificabo eum in laude: |
32 le agradará a Dios más que un toro, | más que un novillo con cuernos y pezuñas. |
32 Et placebit Domino super taurum, | super vitulum cornua producentem et ungulas. |
32 et placebit Deo super vitulum novellum, | cornua producentem et ungulas. |
33 Miradlo, los humildes, y alegraos; | buscad al Señor, y revivirá vuestro corazón. |
33 Videant humiles et laetentur; | quaerite Deum, et vivet cor vestrum, |
33 Videant pauperes, et lætentur; | quærite Deum, et vivet anima vestra: |
34 Que el Señor escucha a sus pobres, | no desprecia a sus cautivos. |
34 quoniam exaudivit pauperes Dominus | et vinctos suos non despexit. |
34 quoniam exaudivit pauperes Dominus, | et vinctos suos non despexit. |
35 Alábenlo el cielo y la tierra, | las aguas y cuanto bulle en ellas. |
35 Laudent illum caeli et terra, | maria et omnia reptilia in eis. |
35 Laudent illum cæli et terra; | mare, et omnia reptilia in eis. |
36 Dios salvará a Sión, | reconstruirá las ciudades de Judá, | y las habitarán en posesión. |
36 Quoniam Deus salvam faciet Sion | et aedificabit civitates Iudae; | et inhabitabunt ibi et possidebunt eam. |
36 Quoniam Deus salvam faciet Sion, | et ædificabuntur civitates Juda, | et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam. |
37 La estirpe de sus siervos la heredará, | los que aman su nombre vivirán en ella |
37 Et semen servorum eius hereditabunt eam; | et, qui diligunt nomen eius, habitabunt in ea. |
37 Et semen servorum ejus possidebit eam; | et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea. |