1 Al Director. A Yedutún. Salmo de Asaf. |
1 Magistro chori. Secundum Idithun. Asaph. PSALMUS. |
1 In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph. |
2 Alzo mi voz a Dios gritando, | alzo mi voz a Dios para que me oiga. |
2 Voce mea ad Dominum clamavi; | voce mea ad Deum, et intendit mihi. |
2 Voce mea ad Dominum clamavi; | voce mea ad Deum, et intendit mihi. |
3 En mi angustia busco a Dios; | de noche extiendo las manos sin descanso, | y mi alma rehúsa el consuelo. |
3 In die tribulationis meae Deum exquisivi, | manus meae nocte expansae sunt | et non fatigantur. | Renuit consolari anima mea; |
3 In die tribulationis meæ Deum exquisivi; | manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus. | Renuit consolari anima mea; |
4 Cuando me acuerdo de Dios, gimo, | y meditando me siento desfallecer. (Pausa) |
4 memor sum Dei et ingemisco, | exerceor, et deficit spiritus meus. |
4 memor fui Dei, et delectatus sum, | et exercitatus sum, et defecit spiritus meus. |
5 Sujetas los párpados de mis ojos, | y la agitación no me deja hablar. |
5 Vigiles tenuisti palpebras oculi mei; turbatus sum et non sum locutus. |
5 Anticipaverunt vigilias oculi mei; | turbatus sum, et non sum locutus. |
6 Repaso los días antiguos, | recuerdo los años remotos; |
6 Cogitavi dies antiquos | et annos aeternos in mente habui. |
6 Cogitavi dies antiquos, | et annos æternos in mente habui. |
7 de noche lo pienso en mis adentros, | y meditándolo me pregunto: |
7 Meditatus sum nocte cum corde meo | et exercitabar et scobebam spiritum meum. |
7 Et meditatus sum nocte cum corde meo, | et exercitabar, et scopebam spiritum meum. |
8 «¿Es que el Señor nos rechaza para siempre | y ya no volverá a favorecernos? |
8 Numquid in aeternum proiciet Deus, | aut non apponet, ut complacitior sit adhuc? |
8 Numquid in æternum projiciet Deus? | aut non apponet ut complacitior sit adhuc? |
9 ¿Se ha agotado ya su misericordia, | se ha terminado para siempre su promesa? |
9 Aut deficiet in finem misericordia sua, | cessabit verbum a generatione in generationem? |
9 aut in finem misericordiam suam abscindet, | a generatione in generationem? |
10 ¿Es que Dios se ha olvidado de su bondad, | o la cólera cierra sus entrañas?». (Pausa) |
10 Aut obliviscetur misereri Deus, | aut continebit in ira sua misericordias suas? |
10 aut obliviscetur misereri Deus? | aut continebit in ira sua misericordias suas? |
11 Y me digo: «¡Qué pena la mía! | ¡Se ha cambiado la diestra del Altísimo!». |
11 Et dixi: “ Hoc vulnus meum: | mutatio dexterae Excelsi ”. |
11 Et dixi: Nunc cœpi; | hæc mutatio dexteræ Excelsi. |
12 Recuerdo las proezas del Señor; | sí, recuerdo tus antiguos portentos, |
12 Memor ero operum Domini, | memor ero ab initio mirabilium tuorum. |
12 Memor fui operum Domini, | quia memor ero ab initio mirabilium tuorum: |
13 medito todas tus obras | y considero tus hazañas. |
13 Et meditabor in omnibus operibus tuis | et in adinventionibus tuis exercebor. |
13 et meditabor in omnibus operibus tuis, | et in adinventionibus tuis exercebor. |
14 Dios mío, tus caminos son santos: | ¿Qué dios es grande como nuestro Dios? |
14 Deus, in sancto via tua; | quis deus magnus sicut Deus noster? |
14 Deus, in sancto via tua: | quis deus magnus sicut Deus noster? |
15 Tú, oh Dios, haciendo maravillas, | mostraste tu poder a los pueblos; |
15 Tu es Deus, qui facis mirabilia, | notam fecisti in populis virtutem tuam. |
15 Tu es Deus qui facis mirabilia: | notam fecisti in populis virtutem tuam. |
16 con tu brazo rescataste a tu pueblo, | a los hijos de Jacob y de José. (Pausa) |
16 Redemisti in brachio tuo populum tuum, | filios Iacob et Ioseph. |
16 Redemisti in brachio tuo populum tuum, | filios Jacob et Joseph. |
17 Te vio el mar, oh Dios, | te vio el mar y tembló, | los abismos se estremecieron. |
17 Viderunt te aquae, Deus, | viderunt te aquae et doluerunt; | etenim commotae sunt abyssi. |
17 Viderunt te aquæ, Deus; | viderunt te aquæ, et timuerunt: | et turbatæ sunt abyssi. |
18 Las nubes descargaban sus aguas, | retumbaban los nubarrones, | tus saetas zigzagueaban. |
18 Effuderunt aquas nubila, | vocem dederunt nubes, | etenim sagittae tuae transeunt. |
18 Multitudo sonitus aquarum; | vocem dederunt nubes. | Etenim sagittæ tuæ transeunt; |
19 Rodaba el estruendo de tu trueno, | los relámpagos deslumbraban el orbe, | la tierra retembló estremecida. |
19 Vox tonitrui tui in rota; | illuxerunt coruscationes tuae orbi terrae, | commota est et contremuit terra. |
19 vox tonitrui tui in rota. | Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ; | commota est, et contremuit terra. |
20 Tú te abriste camino por las aguas, | un vado por las aguas caudalosas, | y no quedaba rastro de tus huellas. |
20 In mari via tua, et semitae tuae in aquis multis; | et vestigia tua non cognoscuntur. |
20 In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis, | et vestigia tua non cognoscentur. |
21 Mientras guiabas a tu pueblo, como a un rebaño, | por la mano de Moisés y de Aarón. |
21 Deduxisti sicut oves populum tuum | in manu Moysi et Aaron. |
21 Deduxisti sicut oves populum tuum, | in manu Moysi et Aaron. |