Salmo 77

Nota: La numeración que utilizamos para los salmos es la misma que usa la liturgia (Vulgata).
En las biblias actuales es el número que aparece entre paréntesis cuando hay doble numeración del salmo.
- La Vulgata utiliza la numeración de acuerdo al texto de la Septuaginta (griego).
- La Nova Vulgata y la Biblia de la CEE utilizan la numeración de acuerdo al Texto Masorético (hebreo).

 

Referencias para los textos usados:
Biblia de la Conferencia Episcopal Española: https://conferenciaepiscopal.es/biblia/salmos/

 

C.E.E. NOVA VULGATA VULGATA CLEMENTINA
1 Poema de Asaf. |Escucha, pueblo mío, mi enseñanza; | inclina el oído a las palabras de mi boca: 1 Maskil. Asaph. | Attendite, popule meus, doctrinam meam; | inclinate aurem vestram in verba oris mei. 1 Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam; | inclinate aurem vestram in verba oris mei.
2 que voy a abrir mi boca a las sentencias, | para que broten los enigmas del pasado. 2 Aperiam in parabolis os meum, | eloquar arcana aetatis antiquae. 2 Aperiam in parabolis os meum; | loquar propositiones ab initio.
3 Lo que oímos y aprendimos, | lo que nuestros padres nos contaron, 3 Quanta audivimus et cognovimus ea, | et patres nostri narraverunt nobis, 3 Quanta audivimus, et cognovimus ea, | et patres nostri narraverunt nobis.
4 no lo ocultaremos a sus hijos, | lo contaremos a la futura generación: | las alabanzas del Señor, su poder, | las maravillas que realizó; 4 non occultabimus a filiis eorum, | generationi alteri narrantes | laudes Domini et virtutes eius | et mirabilia eius, quae fecit. 4 Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, | narrantes laudes Domini et virtutes ejus, | et mirabilia ejus quæ fecit.
5 porque él estableció una norma para Jacob, | dio una ley a Israel. | Él mandó a nuestros padres | que lo enseñaran a sus hijos, 5 Constituit testimonium in Iacob | et legem posuit in Israel; | quanta mandaverat patribus nostris | nota facere ea filiis suis, 5 Et suscitavit testimonium in Jacob, | et legem posuit in Israël, | quanta mandavit patribus nostris | nota facere ea filiis suis:
6 para que lo supiera la generación siguiente, | los hijos que nacieran después. | Que surjan y lo cuenten a sus hijos, 6 ut cognoscat generatio altera, | filii, qui nascentur. | Exsurgent et narrabunt filiis suis, 6 ut cognoscat generatio altera: | filii qui nascentur et exsurgent, | et narrabunt filiis suis,
7 para que pongan en Dios su confianza | y no olviden las acciones de Dios, | sino que guarden sus mandamientos; 7 ut ponant in Deo spem suam | et non obliviscantur operum Dei | et mandata eius custodiant. 7 ut ponant in Deo spem suam, | et non obliviscantur operum Dei, | et mandata ejus exquirant:
8 para que no imiten a sus padres, | generación rebelde y pertinaz; | generación de corazón inconstante, | de espíritu infiel a Dios. 8 Ne fiant sicut patres eorum, | generatio rebellis et exasperans; | generatio, quae non firmavit cor suum, | et non fuit fidelis Deo spiritus eius. 8 ne fiant, sicut patres eorum, | generatio prava et exasperans; | generatio quæ non direxit cor suum, | et non est creditus cum Deo spiritus ejus.
9 Los arqueros de la tribu de Efraín | volvieron la espalda en la batalla. 9 Filii Ephraim, intendentes et mittentes arcum, | conversi sunt in die belli. 9 Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, | conversi sunt in die belli.
10 No guardaron la alianza de Dios, | se negaron a seguir su ley, 10 Non custodierunt testamentum Dei | et in lege eius renuerunt ambulare. 10 Non custodierunt testamentum Dei, | et in lege ejus noluerunt ambulare.
11 echando en olvido sus acciones, | las maravillas que les había mostrado, 11 Et obliti sunt factorum eius | et mirabilium eius, quae ostendit eis. 11 Et obliti sunt benefactorum ejus, | et mirabilium ejus quæ ostendit eis.
12 cuando hizo portentos a vista de sus padres, | en la tierra de Egipto, en el campo de Soán. 12 Coram patribus eorum fecit mirabilia | in terra Aegypti, in campo Taneos. 12 Coram patribus eorum fecit mirabilia | in terra Ægypti, in campo Taneos.
13 Hendió el mar para darles paso, | sujetando las aguas como muros; 13 Scidit mare et perduxit eos | et statuit aquas quasi in utre. 13 Interrupit mare, et perduxit eos, | et statuit aquas quasi in utre:
14 los guiaba de día con una nube, | de noche con el resplandor del fuego. 14 Et deduxit eos in nube per diem | et per totam noctem in illuminatione ignis. 14 et deduxit eos in nube diei, | et tota nocte in illuminatione ignis.
15 Hendió la roca en el desierto, | y les dio a beber raudales de agua; 15 Scidit petram in eremo | et adaquavit eos velut abyssus multa. 15 Interrupit petram in eremo, | et adaquavit eos velut in abysso multa.
16 sacó arroyos de la peña, | hizo correr las aguas como ríos. 16 Et eduxit rivulos de petra | et deduxit tamquam flumina aquas. 16 Et eduxit aquam de petra, | et deduxit tamquam flumina aquas.
17 Pero ellos volvieron a pecar contra él, | y en el desierto se rebelaron contra el Altísimo: 17 Et apposuerunt adhuc peccare ei, | in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso. 17 Et apposuerunt adhuc peccare ei; | in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.
18 tentaron a Dios en sus corazones, | pidiendo una comida a su gusto; 18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis, | petentes escas animabus suis; 18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis, | ut peterent escas animabus suis.
19 hablaron contra Dios: «¿Podrá Dios | preparar una mesa en el desierto? 19 et contra Deum locuti sunt, | dixerunt: “ Numquid poterit Deus parare mensam in deserto? ”. 19 Et male locuti sunt de Deo; | dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?
20 Él hirió la roca, brotó agua | y desbordaron los torrentes; | pero ¿podrá también darnos pan, | proveer de carne a su pueblo?». 20 Ecce percussit petram, et fluxerunt aquae, | et torrentes inundaverunt. | “ Numquid et panem poterit dare | aut parare carnes populo suo? ”. 20 quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, | et torrentes inundaverunt. | Numquid et panem poterit dare, | aut parare mensam populo suo?
21 Lo oyó el Señor, y se indignó; | un fuego se encendió contra Jacob, | hervía su cólera contra Israel, 21 Ideo audivit Dominus et exarsit, | et ignis accensus est in Iacob, | et ira ascendit in Israel. 21 Ideo audivit Dominus et distulit; | et ignis accensus est in Jacob, | et ira ascendit in Israël:
22 porque no tenían fe en Dios | ni confiaban en su auxilio. 22 Quia non crediderunt in Deo | nec speraverunt in salutari eius. 22 quia non crediderunt in Deo, | nec speraverunt in salutari ejus.
23 Pero dio orden a las altas nubes, | abrió las compuertas del cielo: 23 Verumtamen mandavit nubibus desuper | et ianuas caeli aperuit; 23 Et mandavit nubibus desuper, | et januas cæli aperuit.
24 hizo llover sobre ellos maná, | les dio pan del cielo; 24 et pluit illis manna ad manducandum | et panem caeli dedit eis: 24 Et pluit illis manna ad manducandum, | et panem cæli dedit eis.
25 y el hombre comió pan de ángeles, | les mandó provisiones hasta la hartura. 25 panem angelorum manducavit homo; | cibaria misit eis ad abundantiam. 25 Panem angelorum manducavit homo; | cibaria misit eis in abundantia.
26 Hizo soplar desde el cielo el levante, | y dirigió con su fuerza el viento sur; 26 Excitavit austrum in caelo | et induxit in virtute sua africum; 26 Transtulit austrum de cælo, | et induxit in virtute sua africum.
27 hizo llover carne como una polvareda, | y volátiles como arena del mar; 27 et pluit super eos sicut pulverem carnes | et sicut arenam maris volatilia pennata: 27 Et pluit super eos sicut pulverem carnes, | et sicut arenam maris volatilia pennata.
28 los hizo caer en mitad del campamento, | alrededor de sus tiendas. 28 et ceciderunt in medio castrorum eorum, | circa tabernacula eorum. 28 Et ceciderunt in medio castrorum eorum, | circa tabernacula eorum.
29 Ellos comieron y se hartaron, | así satisfizo su avidez; 29 Et manducaverunt et saturati sunt nimis, | et desiderium eorum attulit eis. 29 Et manducaverunt, et saturati sunt nimis, | et desiderium eorum attulit eis:
30 pero, con la avidez recién saciada, | con la comida aún en la boca, 30 Nondum recesserant a desiderio suo, | adhuc escae eorum erant in ore ipsorum, 30 non sunt fraudati a desiderio suo. | Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,
31 la ira de Dios hirvió contra ellos: | mató a los más robustos, | doblegó a la flor de Israel. 31 et ira Dei ascendit super eos | et occidit pingues eorum | et electos Israel prostravit. 31 et ira Dei ascendit super eos: | et occidit pingues eorum, | et electos Israël impedivit.
32 Y, con todo, volvieron a pecar, | y no dieron fe a sus milagros: 32 In omnibus his peccaverunt adhuc | et non crediderunt in mirabilibus eius; 32 In omnibus his peccaverunt adhuc, | et non crediderunt in mirabilibus ejus.
33 entonces consumió sus días en un soplo, | sus años en un momento. 33 et consumpsit in halitu dies eorum | et annos eorum cum festinatione. 33 Et defecerunt in vanitate dies eorum, | et anni eorum cum festinatione.
34 Y, cuando los hacía morir, lo buscaban, | y madrugaban para volverse hacia Dios; 34 Cum occideret eos, quaerebant eum | et conversi veniebant diluculo ad eum; 34 Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, | et diluculo veniebant ad eum.
35 se acordaban de que Dios era su roca, | el Dios altísimo su redentor. 35 et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum, | et Deus Excelsus redemptor eorum est. 35 Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, | et Deus excelsus redemptor eorum est.
36 Lo adulaban con sus bocas, | pero sus lenguas mentían: 36 Et suaserunt ei in ore suo | et lingua sua mentiti sunt ei; 36 Et dilexerunt eum in ore suo, | et lingua sua mentiti sunt ei;
37 su corazón no era sincero con él, | ni eran fieles a su alianza. 37 cor autem eorum non erat rectum cum eo, | nec fideles erant in testamento eius. 37 cor autem eorum non erat rectum cum eo, | nec fideles habiti sunt in testamento ejus.
38 Él, en cambio, sentía lástima, | perdonaba la culpa y no los destruía: | una y otra vez reprimió su cólera, | y no despertaba todo su furor, 38 Ipse autem est misericors | et propitiatur iniquitati et non disperdit. | Saepe avertit iram suam | et non accendit omnem furorem suum. 38 Ipse autem est misericors, | et propitius fiet peccatis eorum, | et non disperdet eos. | Et abundavit ut averteret iram suam, | et non accendit omnem iram suam.
39 acordándose de que eran de carne, | un aliento fugaz que no torna. 39 Et recordatus est quia caro sunt, | spiritus vadens et non rediens. 39 Et recordatus est quia caro sunt, | spiritus vadens et non rediens.
40 ¡Qué rebeldes fueron en el desierto | enojando a Dios en la estepa! 40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto, | in iram concitaverunt eum in inaquoso! 40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto; | in iram concitaverunt eum in inaquoso?
41 Volvían a tentar a Dios, | a irritar al Santo de Israel, 41 Et reversi sunt et tentaverunt Deum | et Sanctum Israel exacerbaverunt. 41 Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, | et sanctum Israël exacerbaverunt.
42 sin acordarse de aquella mano | que un día los rescató de la opresión. 42 Non sunt recordati manus eius, | diei, qua redemit eos de manu tribulantis. 42 Non sunt recordati manus ejus, | die qua redemit eos de manu tribulantis:
43 Cuando hizo prodigios en Egipto, | portentos en el campo de Soán. 43 Cum posuit in Aegypto signa sua | et prodigia sua in campo Taneos. 43 sicut posuit in Ægypto signa sua, | et prodigia sua in campo Taneos;
44 Cuando convirtió en sangre los canales | y los arroyos para que no bebieran; 44 Convertit in sanguinem flumina eorum | et rivulos eorum, ne biberent. 44 et convertit in sanguinem flumina eorum, | et imbres eorum, ne biberent.
45 cuando les mandó tábanos que los picasen | y ranas que los hostigasen; 45 Misit in eos coenomyiam et comedit eos, | ranam et perdidit eos. 45 Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos, | et ranam, et disperdidit eos;
46 cuando entregó a la langosta sus cosechas | y al saltamontes el fruto de sus sudores; 46 Dedit brucho fructus eorum, | labores eorum locustae. 46 et dedit ærugini fructus eorum, | et labores eorum locustæ;
47 cuando aplastó con granizo sus viñedos, | y con escarcha sus higueras; 47 Occidit in grandine vineas eorum, | moros eorum in pruina. 47 et occidit in grandine vineas eorum, | et moros eorum in pruina;
48 cuando entregó sus ganados al pedrisco, | y al rayo sus rebaños. 48 Tradidit grandini iumenta eorum | et greges eorum flammae ignis. 48 et tradidit grandini jumenta eorum, | et possessionem eorum igni;
49 Cuando lanzó contra ellos el incendio de su ira, | su cólera, su furor, su indignación, | enviándolos como siniestros mensajeros. 49 Misit in eos ardorem irae suae, | indignationem et comminationem et angustiam, | immissionem angelorum malorum. 49 misit in eos iram indignationis suæ, | indignationem, et iram, et tribulationem, | immissiones per angelos malos.
50 Dio curso libre a su ira: | no los salvó de la muerte, | entregó sus vidas a la peste; 50 Complanavit semitam irae suae; | non pepercit a morte animabus eorum | et vitam eorum in peste conclusit. 50 Viam fecit semitæ iræ suæ: | non pepercit a morte animabus eorum, | et jumenta eorum in morte conclusit:
51 cuando hirió a los primogénitos en Egipto, | a las primicias de la virilidad en las tiendas de Cam. 51 Percussit omne primogenitum in terra Aegypti, | primitias roboris eorum in tabernaculis Cham. 51 et percussit omne primogenitum in terra Ægypti; | primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham:
52 Sacó como un rebaño a su pueblo, | los guio como un hato por el desierto, 52 Abstulit sicut oves populum suum | et perduxit eos tamquam gregem in deserto. 52 et abstulit sicut oves populum suum, | et perduxit eos tamquam gregem in deserto:
53 los condujo seguros, sin alarmas, | mientras el mar cubría a sus enemigos. 53 Deduxit eos in spe, et non timuerunt, | et inimicos eorum operuit mare. 53 et deduxit eos in spe, et non timuerunt, | et inimicos eorum operuit mare.
54 Los hizo entrar por las santas fronteras, | hasta el monte que su diestra había adquirido; 54 Et induxit eos in fines sanctificationis suae, | in montem, quem acquisivit dextera eius. 54 Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, | montem quem acquisivit dextera ejus; | et ejecit a facie eorum gentes, | et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis;
55 ante ellos rechazó a las naciones, | les asignó por suerte su heredad: | instaló en sus tiendas a las tribus de Israel. 55 Et eiecit a facie eorum gentes | et divisit eis terram in funiculo hereditatis | et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel. 55 et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.
56 Pero ellos tentaron al Dios altísimo y se rebelaron, | negándose a guardar sus preceptos; 56 Et tentaverunt et exacerbaverunt Deum Excelsum | et testimonia eius non custodierunt. 56 Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, | et testimonia ejus non custodierunt.
57 desertaron y traicionaron como sus padres, | fallaron como un arco engañoso; 57 Recesserunt et praevaricati sunt, | quemadmodum patres eorum; | conversi sunt retro ut arcus pravus. 57 Et averterunt se, et non servaverunt pactum: | quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.
58 con sus altozanos lo irritaban, | con sus ídolos provocaban sus celos. 58 In iram concitaverunt eum in collibus suis | et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt. 58 In iram concitaverunt eum in collibus suis, | et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.
59 Dios lo oyó y se indignó | y rechazó totalmente a Israel; 59 Audivit Deus et exarsit | et sprevit valde Israel. 59 Audivit Deus, et sprevit, | et ad nihilum redegit valde Israël.
60 abandonó su morada de Siló, | la tienda en que habitaba con los hombres; 60 Et reppulit habitaculum Silo, | tabernaculum, ubi habitavit in hominibus. 60 Et repulit tabernaculum Silo, | tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.
61 abandonó sus valientes al cautiverio, | su orgullo a las manos enemigas; 61 Et tradidit in captivitatem virtutem suam | et pulchritudinem suam in manus inimici. 61 Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, | et pulchritudinem eorum in manus inimici.
62 entregó su pueblo a la espada, | encolerizado contra su heredad; 62 Et conclusit in gladio populum suum | et in hereditatem suam exarsit. 62 Et conclusit in gladio populum suum, | et hæreditatem suam sprevit.
63 el fuego devoraba a los jóvenes, | y sus doncellas no llegaron a casarse; 63 Iuvenes eorum comedit ignis, | et virgines eorum non sunt desponsatae. 63 Juvenes eorum comedit ignis, | et virgines eorum non sunt lamentatæ.
64 los sacerdotes caían a espada, | y sus viudas no los lloraban. 64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, | et viduae eorum non plorabantur. 64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, | et viduæ eorum non plorabantur.
65 Pero el Señor se despertó como de un sueño, | como un soldado vencido por el vino: 65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, | tamquam potens crapulatus a vino. 65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, | tamquam potens crapulatus a vino.
66 hirió al enemigo en la espalda | infligiéndole una derrota perdurable. 66 Et percussit inimicos suos in posteriora, | opprobrium sempiternum dedit illis. 66 Et percussit inimicos suos in posteriora; | opprobrium sempiternum dedit illis.
67 Repudió las tiendas de José, | no escogió la tribu de Efraín; 67 Et reppulit tabernaculum Ioseph | et tribum Ephraim non elegit, 67 Et repulit tabernaculum Joseph, | et tribum Ephraim non elegit:
68 escogió la tribu de Judá | y el monte Sión, su preferido. 68 sed elegit tribum Iudae, | montem Sion, quem dilexit. 68 sed elegit tribum Juda, | montem Sion, quem dilexit.
69 Construyó su santuario como el cielo, | como la tierra, que cimentó para siempre. 69 Et aedificavit sicut excelsum sanctuarium suum, | sicut terram, quam fundavit in saecula. 69 Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, | in terra quam fundavit in sæcula.
70 Escogió a David, su siervo, | lo sacó de los apriscos del rebaño; 70 Et elegit David servum suum | et sustulit eum de gregibus ovium, 70 Et elegit David, servum suum, | et sustulit eum de gregibus ovium; | de post fœtantes accepit eum:
71 de andar tras las ovejas, lo llevó | a pastorear a su pueblo, Jacob; | a Israel, su heredad. 71 de post fetantes accepit eum: | pascere Iacob populum suum | et Israel hereditatem suam. 71 pascere Jacob servum suum, | et Israël hæreditatem suam.
72 Los pastoreó con corazón íntegro, | los guiaba con mano inteligente. 72 Et pavit eos in innocentia cordis sui | et in prudentia manuum suarum deduxit eos. 72 Et pavit eos in innocentia cordis sui, | et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.
Visto 185 veces